Κωμειδύλλιο

Αφίσα της Ιταλικής κωμωδίας «Οι Μυλωνάδες», η επιτυχία της οποίας υπήρξε το προοίμιο για τη γέννηση του Ελληνικού Κωμειδυλλίου.

Το κωμειδύλλιο είναι ηθογραφική κωμωδία, η οποία εκτός του θεατρικού κειμένου περιέχει επίσης και πολλά τραγούδια.

Πρόκειται για ένα σχετικά νέο θεατρικό είδος, που ειδικότερα στην Αθήνα γεννήθηκε τη δεκαετία του 1880 και το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του 1900 θα εξελιχθεί στην Ελληνική Οπερέτα.

Ιστορικό

Στα τέλη του 19ου αιώνα, το ευρωπαϊκό κίνημα του νατουραλισμού, καθώς και η προσπάθεια των συγγραφέων της εποχής για την επικράτηση της Ελληνικής δημοτικής γλώσσας, αλλά και ταυτόχρονα το πάθος του κοινού για ελληνικό τραγούδι, συμβάλουν στην διαμόρφωση του νέου αυτού μουσικού θεατρικού είδους.

Θεωρούνται πρώτοι διδάξαντες οι Δημήτριος Κορομηλάς, Δημήτριος Κόκκος, καθώς και οι Σπυρίδωνας Περεσιάδης (συγγραφέας του βουκολικού δράματος "Γκόλφω") και ο Ευάγγελος Παντόπουλος.

Τα απλά μουσικά κομμάτια με τα εύκολα τραγούδια ήταν επηρεασμένα από Ιταλικά και Γαλλικά πρότυπα μελοδράματος και οπερέτας.

Περιεχόμενο

Ο νατουραλισμός και η λαογραφική τάση της εποχής επηρεάζουν τους συγγραφείς, οι οποίοι με την σειρά τους, μας δίδουν έργα με εικόνες της τότε εποχής, γεμάτες χαρακτηριστικούς τύπους της υπαίθρου και των νησιών, να τραγουδούν σε Ελληνικά, Ιταλικά και ανατολίτικα μοτίβα σατιρικά και χαρούμενα τραγούδια, πάντα στη δημοτική γλώσσα.

Ενδεικτικά έργα

• "Η τύχη της Μαρούλας" (1888). Το κείμενο είναι του Δημητρίου Κορομηλά, οι στίχοι του Δημητρίου Κόκκου και η μουσική του Ανδρέα Σάιλερ.
• "Ο Μπαρμπα Λινάρδος" (1890). Σε κείμενο και μουσική Δημητρίου Κόκκου.
• "Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας" (1891). Το κείμενο είναι του Δημητρίου Κορομηλά.
• "Η Λύρα του Γερονικόλα" (1891). Σε κείμενο και μουσική Δημητρίου Κόκκου.
• "Ο Καπετάν Γιακουμής". Σε κείμενο και μουσική Δημητρίου Κόκκου.

Παραπομπές

• Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001.