Λάμπρος Κωνσταντάρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λάμπρος Κωνσταντάρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13 Μαρτίου 1913
Αθήνα
Θάνατος28 Ιουνίου 1985 (72 ετών)
Βάρκιζα
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
ΚατοικίαΚυψέλη[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΗθοποιός Θεάτρου
Ηθοποιός Κινηματογράφου
Γνωστός γιαΟ τρελός τα' χει 400
Τι 30, τι 40, τι 50
Ο μπλοφατζής
Η Αλίκη στο ναυτικό
Περίοδος ακμής1940 - 1981
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓιούλη Γεωργοπούλου (1945-1949)
Φιλιώ Κεκάτου (1971-1985)
ΤέκναΔημήτρης Κωνσταντάρας
ΑδέλφιαΜήτση Κωνσταντάρα
Αλεξάνδρα Κωνσταντοπούλου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Α' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968 για την ταινία Ο μπλοφατζής

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1913 - Αθήνα, 28 Ιουνίου 1985) ήταν δημοφιλής και μεγάλος Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.

Ήταν αδελφός της Αλεξάνδρας (Σάσας) Κωνσταντοπούλου και της ηθοποιού Μήτσης Κωνσταντάρα, πατέρας του δημοσιογράφου, συγγραφέα και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα και παππούς της Παυλίνας Κωνσταντάρα και του δημοσιογράφου Λάμπρου Κωνσταντάρα.[2]

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ρίζες από τη Σινώπη του Πόντου. Αδελφές του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντάρα-Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός Μήτση Κωνσταντάρα, που πέθανε από καρδιά, έξι μήνες μετά τον θάνατο του αδελφού της, στον ύπνο της. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ήταν αθλητής της ΑΕΚ, τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε άλματα και αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας[3]. Το 1930 κατατάχθηκε, μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς τη δική του θέληση, στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλίτωσε το Ναυτοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 τον έστειλαν -σχεδόν με το ζόρι- στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στη συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση, τον πήρε στη Δραματική Σχολή του, που λειτουργούσε στο παρισινό θέατρο "Ατενέ" (Théâtre de l'Athénée), την οποία ο Κωνσταντάρας τελείωσε αριστούχος και ο Ζουβέ τον προώθησε. Το καλοκαίρι του 1938 ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις διαφόρων έργων, ξένων και ελληνικών. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - Νίκου Ρίζου - Μάρως Κοντού στο μιούζικαλ «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη. Για τη θεατρική του παρουσία χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού... (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων»[4]. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο και παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής και στις νέες γενιές, δεδομένου ότι οι μεγάλες του επιτυχίες εξακολουθούν να παίζονται ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα, Η βίλα των οργίων, Τι 30, τι 40, τι 50 κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (Η Αλίκη στο Ναυτικό, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Υιέ μου, υιέ μου κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη Γαλλία τη δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην Αίγυπτο το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι' αυτήν. Τελευταία του ταινία ήταν Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ το 1981, σε σενάριο του γιου του Δημήτρη και του δημοσιογράφου Πάνου Τσίρου.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο το 1945 την επίσης ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και πρώην βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια: την Παυλίνα (1974) και τον Λάμπρο (1979). Χώρισαν πολύ νωρίς το 1949 αλλά διαζύγιο πήραν μόλις το 1970. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά το 1971 τη Φιλιώ Κεκάτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω υγείας, τα πέρασε στη Βάρκιζα.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από διαβήτη, αλλά ποτέ δεν πρόσεχε τη διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση, που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην παράσταση, παρέλυσε η δεξιά του πλευρά, επηρεάζοντας κυρίως το χέρι και πόδι (ημιπληγία). Μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, όχι όμως τελείως, παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να επανέλθει. Χωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως, γύρισε την τελευταία του ταινία το 1981 (Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ), σε σενάριο του γιού του Δημήτρη. Το εγκεφαλικό όμως του είχε αφήσει προβλήματα και στην ομιλία (κολλούσε σε κάποια σύμφωνα, όπως στο κ και το π). Ωστόσο στα γυρίσματα της ταινίας ήταν, όπως πάντα, άψογος και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έμεναν άφωνοι (Μάρω Κοντού, Νέλλη Γκίνη, Τώνης Γιακωβάκης κλπ). Μετά από αυτή την ταινία ανανεώθηκε, ηχογράφησε μάλιστα και ένα δίσκο με 12 τραγούδια του γιου του, δεδομένου ότι είχε καταπληκτική φωνή. Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι του 1983 υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, πολύ πιο βαρύ από το πρώτο που τού άφησε έντονα τα σημάδια του, με σοβαρά προβλήματα στην ομιλία και στην κινητικότητα του δεξιού του χεριού. Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, ενώ δεν ήθελε να δει κανέναν και κανείς να μην τον δει, εκτός από τον γιο του. Έτσι πλέον απομονώθηκε στο σπίτι του στη Βάρκιζα. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε σταδιακά, ώστε χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος.[εκκρεμεί παραπομπή] Στις 28 Ιουνίου 1985 ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών. Ο θάνατός του έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τις ειδήσεις και συγκλόνισε το πανελλήνιο. Κηδεύτηκε παρουσία πλήθους κόσμου την επόμενη μέρα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Θέατρο «Λάμπρος Κωνσταντάρας»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2008 ένα θέατρο στο Αιγάλεω ονομάστηκε θέατρο «Λάμπρος Κωνσταντάρας» σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Δήμος Αθηναίων έδωσε το όνομά του (μαζί με του Γιάννη Γκιωνάκη) στο θερινό θέατρο του Κολωνού. Για άγνωστους λόγους, η επόμενη δημοτική αρχή άλλαξε την ονομασία του θεάτρου. Παρά τις ενέργειες του γιου του που ήταν τότε δημοτικός σύμβουλος, η ανεξήγητη απόφαση δεν άλλαξε.

Θεατρογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1938

«Το παράσημο της γριούλας» του Φ. Μπάρυ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Λόξες γυναικών» της Ρέιτσελ Κράδερς, θίασος κυρίας Κατερίνας

1939

«Το στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά, θίασος Βασίλη Αργυρόπουλου
«Ο μισάνθρωπος» του Μολιέρου, θίασος Β. Αργυρόπουλου

1940

«Οικογενειακές καντρίλιες» του Θάνου Τσούμπρη, θίασος Β. Αργυρόπουλου
«Το μοντέλο της γυναίκας μου» του Παναγιώτη Παπαδούκα, θίασος Β. Αργυρόπουλου
«Ο μισογύνης» του Δημήτρη Χρονόπουλου, θίασος Β. Αργυρόπουλου

1941

«Έξοδος κινδύνου» του Αλέκου Λιδωρίκη, θίασος Μιράντας Μυράτ - Γιώργου Παππά
«Μιά ζωή είν' αυτή» του Αλ. Λιδωρίκη, θίασος Μ. Μυράτ - Γ. Παππά

1942

«Η κυρία που κοροϊδεύει» του Τίμου Μωραϊτίνη, θίασος Μιράντας Μυράτ - Γιώργου Παππά
«Η κυρία θέλει να χωρίσει» του Έρνεστ Βάιντα, θίασος Μ. Μυράτ - Γ. Παππά
«Ο παίκτης» του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι, θίασος Μ. Μυράτ - Γ. Παππά
«Ένα καινούριο αστέρι» του Σασά Γκιτρί, θίασος Κώστα Μουσούρη
«Γκραντ Οτέλ», θίασος Κ. Μουσούρη
«Παντού τα πάντα» του Αλέκου Λιδωρίκη, θίασος Κ. Μουσούρη
«Η δίκη της Μαίρη Ντάνκαν» του Οράτιου ντε Καρμπουτσία, θίασος Κ. Μουσούρη
«Αν έχεις τύχη...» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, θίασος Κ. Μουσούρη
«Εκείνη τη νύχτα» του Λάγιος Ζίλαχυ, θίασος Κ. Μουσούρη

1943

«Έρωτα μαστροχαλαστή» του Σπύρου Μελά, θίασος Κ. Μουσούρη

1944-1945

«Έτσι αγαπούν τα νιάτα» του Ερνστ Βολτούγκεν, θίασος Κώστα Μουσούρη - Μ. Μυράτ
«Σκάνδαλα σε γυμνάσιο θηλέων» του Λ. Φοντόρ (ελεύθερη διασκευή Γρηγόρη Ξενόπουλου), θίασος Κ. Μουσούρη - Μ. Μυράτ
«Πρίγκιψ Μουρούζης» των Γιώργου Ασημακόπουλου – Παναγιώτη Παπαδούκα – Βασίλη Σπυρόπουλου, θίασος «Καλλιτεχνική Ένωσις»

1949-1950

«Τα βρώμικα χέρια» του Ζ. Π. Σαρτρ, θίασος Μ. Κοτοπούλη
«Μ'αγαπά - δεν μ'αγαπά» των Δημήτρη Γιαννουκάκη και Ευάγγελου Μπέζου, θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη
«Άννα Λουγκάστα» του Φιλίπ Γιορντάν, θίασος Μ. Κοτοπούλη

1951

«Συζυγικά συμπλέγματα» του Ζ. Μπ. Λυκ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Σύζυγοι με δοκιμή» του Φρ. Λονσντέιλ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Έντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ίψεν, θίασος κυρίας Κατερίνας

1952

«Η δίκη της κας Κρόσμπυ» του Σόμερσετ Μομ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Η πιστή σύζυγος» του Σόμερσετ Μομ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Η κυρά της θάλασσας» του Ίψεν (σκην. Κάρολος Κουν), θίασος κυρίας Κατερίνας

1953

«Η πιστή σύζυγος» του Σόμερσετ Μομ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Το ραντεβού», μουσική κωμωδία των Ευ. Μπέζου - Ασημάκη Γιαλαμά (διασκευή από έργο του Ούγγρου Γιόχαν φον Βάζαρι), θίασος Άννας και Μαρίας Καλουτά
«Τρόλει μπας», επιθεώρηση των Μίμη Τραϊφόρου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, θίασος κυρίας Κατερίνας

1955

«Τρεις πετεινοί σε ένα κοτέτσι» του Νίκου Τσεκούρα (σκηνοθεσία Λ. Κωνσταντάρα), θίασος Μ. Μυράτ - Λ. Κωνσταντάρα
«Οι μαιτρέσσες του μπαμπά» του Ζακ Ντεβάλ, θίασος Μ. Μυράτ - Λ. Κωνσταντάρα
«Πάντα μ΄αγαπούσες» του Νόελ Κάουαρντ, θίασος Μ. Μυράτ - Λ. Κωνσταντάρα
«Δύο άσπρα τριαντάφυλλα» της Ντόντι Σμίθ, θίασος Μ. Μυράτ - Λ. Κωνσταντάρα
«Χωρίς γάντι» του Αλέκου Λιδωρίκη, θίασος Μ. Κοτοπούλη

1955-1956

«Το τέλος του ταξιδιού» του Ρόμπερτ Σέριφ, θίασος Μάνου Κατράκη

1957

«Η Θεατρίνα» του Σόμερσετ Μομ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Το κονσέρτο» του Χέρμαν Μπαρ, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Ο άγονος κήπος» της Ένιντ Μπάνιον, θίασος κυρίας Κατερίνας

1958

«Το δίχτυ της αράχνης» της Άγκαθα Κρίστι, θίασος κυρίας Κατερίνας
«Ουδείς αναμάρτητος» του Φρανκ Λόνσντεϊλ, θίασος Λ. Κωνσταντάρα
«Ο ανακριτής έρχεται» του Τζον Πρίσλεϊ, θίασος Λ. Κωνσταντάρα

1959

«Δυό άσπρα τριαντάφυλλα» της Ντόντι Σμιθ, θίασος κυρίας Κατερίνας

1962

«Παράξενο ιντερμέτζο» του Ευγένιου Ο' Νηλ, θίασος Έλσας Βεργή
«Καπετάνιος στον παράδεισο» του Άλεκ Κόπελ, θίασος Έλ. Βεργή
«Κρατικές υποθέσεις» του Λουίς Βερνέιγ, σύμπραξη Τζένη Καρέζη
«Η ροζ αμαρτία» των Νίκου Τσιφόρου - Πολύβιου Βασιλειάδη, θίασος Βίλμας Κύρου

1963

«Καρέ της ντάμας» του Γεωργίου Ρούσσου, θίασος Β. Κύρου
«Κορίτσια στη θάλασσα» του Μισέλ Αντρέ, θίασος Β. Κύρου

Θίασος Λάμπρου Κωνσταντάρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1963

«Η βροχή» του Σόμερσετ Μομ (σύμπραξη Μάρω Κοντού)
«Η χήρα μου κι εγώ» των Νόρμαν Μπαράς και Κάρολ Μουρ (σύμπραξη Μ. Κοντού)

1964

«Υπάρχει και φιλότιμο» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου - Θέατρο "Βεργή"

1967

«Κάτι κουρασμένα παλικάρια» του Κώστα Πρετεντέρη (σύμπραξη Μ. Κοντού - Νίκος Ρίζος)
«Ήταν ένας πλεϊμπόυ» των Ασ. Γιαλαμά και Κ. Πρετεντέρη (σύμπραξη Μαίρη Χρονοπούλου - Ν. Ρίζος)

1968

«Η όμορφη και ο τζαναμπέτης» των Ασ. Γιαλαμά - Κ. Πρετεντέρη (σύμπραξη Μ. Κοντού)

1969

«Πίσω μου σ' έχω σατανά» των Ν. Τσιφόρου - Π. Βασιλειάδη (σύμπραξη Μ. Κοντού)
«Ούτε γάτα ούτε ζημιά» των Αλ. Σακελλάριου - Χρ. Γιαννακόπουλου (σύμπραξη Μ. Κοντού)

1970

«Άσπρα τριαντάφυλλα» της Ντόντι Σμιθ (σύμπραξη Μ. Μυράτ)
«Ο Μπάμπης και ο μπαμπίνος» του Αλ. Σακελλάριου (σύμπραξη Μ. Χρονοπούλου)
«Το 24ωρο ενός Αθηναίου» του Αλ. Σακελλάριου

1970-1971

«Τσιν-τσιν» της Φρανσουά Μπιγιεντού (σύμπραξη Έλλη Λαμπέτη)
«Μια λαίδη στο σφυρί» του Σόμερσετ Μομ (σύμπραξη Έλ. Λαμπέτη)

1972

«Ερωτιάρης αλα ελληνικά» των Ασ. Γιαλαμά - Κ. Πρετεντέρη
«Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα...» των Ασ. Γιαλαμά - Κ. Πρετεντέρη

1973

«Ευτυχώς τρελάθηκα» του Γ. Ρούσσου

1974

«Συγνώμη που σε ψήφισα πολύ» των Κ. Πρετεντέρη - Λάκη Μιχαηλίδη, παραγωγή Θεατρικές επιχειρήσεις Βαγγέλη Λιβαδά
«Με λένε Κώστα» των Αλ. Σακελλάριου και Ναπολέοντα Ελευθερίου

1975

«Αγάπη μου παγόβουνο» των Λ. Μιχαηλίδη και Π. Βασιλειάδη
«Ένας κόσμος άνω-κάτω» του Κ. Πρετεντέρη
«Απριλιανά μπαλέτα» του Λ. Μιχαηλίδη, παραγωγή θεατρικές επιχειρήσεις Β. Λιβαδά 1975-1976

1975-76

«Τι τόθελα κι αμάρτησα" - Μιχαηλίδη- Βασιλειάδη - Θέατρο "Χατζηχρήστου"
Υπάρχει και φιλότιμο» των Αλ. Σακελλάριου - Χρ. Γιαννακόπουλου

1977

«Οι λόρδοι της λόρδας» του Γιώργου Κωνσταντίνου (σύμπραξη Γ. Κωνσταντίνου και Μ. Κοντού)

1978

«Ο Λαμπρούκος και οι λατρείες του» του Δημήτρη Κωνσταντάρα

1978-1979

«Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κ. Πρετεντέρη (σύμπραξη Ν. Ρίζος και Μ. Κοντού) - η τελευταία θεατρική του εμφάνιση.[5]

Θέατρο στην τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1975 «Δελησταύρου και υιός» του Αλ. Σακελλάριου ΥΕΝΕΔ
  • 1976 «Υπάρχει και φιλότιμο», των Αλ. Σακελλάριου - Χρ. Γιαννακόπουλου ΥΕΝΕΔ
  • 1976 «Εκείνες κι Εγώ», του Κ. Πρετεντέρη ΥΕΝΕΔ

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος Σκηνοθεσία Ρόλος
1940 Το τραγούδι του χωρισμού [6] Φιλοποίμην Φίνος Κωνσταντής
1943 Η φωνή της καρδιάς [6] Δημήτρης Ιωαννόπουλος Τζώρτζης
1945 Ραγισμένες καρδιές Ορέστης Λάσκος Άλκης
1946 Πρόσωπα λησμονημένα [6] Γιώργος Τζαβέλλας Παύλος
Καταδρομή στο Αιγαίον (Καταδρομή) Μ. Καραγάτσης Αλέξης Κομνηνός [7]
1947 Μαρίνα [6] Αλέκος Σακελλάριος Βάσος
Άννα Ροδίτη Μιχάλης Γαζιάδης Άρης Γαλανός
1949 Διαγωγή μηδέν [8] Φώτης
1950 Οι απάχηδες των Αθηνών Ηλίας Παρασκευάς Κώστας
1951 Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν [6] Αλέκος Σακελλάριος Γιώργος
1952 Άγγελος με χειροπέδες Αντώνης Παπαδαντωνάκης Πέτρος
1953 Οι ουρανοί είναι δικοί μας [6] Ντίνος Δημόπουλος Βαρλάμος
1955 Ούτε γάτα, ούτε ζημιά [6] Αλέκος Σακελλάριος Νίκος Κουτρουμπάς
1956 Η άγνωστος [6] Ορέστης Λάσκος Στέφανος Πετρίδης
Ο ζηλιαρόγατος Γιώργος Τζαβέλλας Σπύρος Αργυρίου
Η Δούκισσα της Πλακεντίας Μαρία Πλυτά Κάρολος Λεμπρέν [9]
1957 Μαρία Πενταγιώτισσα Κώστας Ανδρίτσος Αρμάος
Συγχώρεσε με, παιδί μου Γιώργος Αρίων
Η μοίρα γράφει την ιστορία Δημήτρης Ιωαννόπουλος Άρης Δερμέζης
1958 Το τρελοκόριτσο Ντίμης Δαδήρας Παπαδόπουλος
Διακοπές στην Αίγινα Ανδρέας Λαμπρινός Τζώνης
Δύο αγάπες, δύο κόσμοι Ηλίας Παρασκευάς Κώστας Κοσμίδης
1959 Το αγοροκόριτσο Ντίμης Δαδήρας πατέρας
Ταξίδι με τον έρωτα Ανδρέας Λαμπρινός Λάμπρος
Το παραστράτημα μιας αθώας Κώστας Ανδρίτσος Δημήτρης Καλένης
1960 Αντίο ζωή [6] Ορέστης Λάσκος Στέφανος Βρανάς
Είμαι αθώος [6] Ντίνος Κατσουρίδης συνταγματάρχης Πικάρ
Τυφλός άγγελος Ερρίκος Θαλασσινός Κώστας
Ερωτικά παιχνίδια Γιώργος Θεοδοσιάδης Μάνος
Κρουαζιέρα στη Ρόδο Γιάννης Δαλιανίδης Πέτρος Ράμπος
Ένας Δον Ζουάν για κλάματα Ντίμης Δαδήρας Αλέξης Δεπάστας
1961 Λάθος στον έρωτα Χρήστος Κυριακόπουλος Αντώνης Μίχαλος
Η Λίζα και η άλλη [10] Ντίνος Δημόπουλος Μικές Γαβρήλογλου
Η Αλίκη στο ναυτικό [6] Αλέκος Σακελλάριος Δημήτρης
1962 Θρίαμβος Αλέκος Αλεξανδράκης Μόσχος
Κατηγορούμενος ο έρως Γκρεγκ Τάλλας Αχιλλέας Ζαρπάντης
1963 Ο καζανόβας Σωκράτης Καψάσκης Γιώργος Χατζηγεωργαλάς
Αυτό το κάτι άλλο Γιώργος Λαζαρίδης Λάζαρος Πεναρής
Ο κύριος πτέραρχος Ντίνος Κατσουρίδης πτέραρχος Παπαοικονόμου
Ο μπαμπάς μου κι εγώ Ερρίκος Θαλασσινός Λέων Μαυρογιάννης
Χτυποκάρδια στο θρανίο Αλέκος Σακελλάριος Λάμπρος Πετροβασίλης
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει Ορέστης Λάσκος Αντώνης Ζορμπάς
1964 Η χαρτοπαίχτρα [6] Γιάννης Δαλιανίδης Ανδρέας Οικονομίδης
Ο εαυτούλης μου Ορέστης Λάσκος Γιάγκος Αγγελής
Η βίλα των οργίων Ντίνος Δημόπουλος Χάρης Ζάβαλος [11]
Θα σε κάνω βασίλισσα Αλέκος Σακελλάριος Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος
1965 Επιστροφή Ερρίκος Ανδρέου θείος Πέτρος
Υιέ μου υιέ μου[12] Γρηγόρης Γρηγορίου Αντώνης Χατζηλουκάς
1966 Τζένη-Τζένη [6] Ντίνος Δημόπουλος Μίλτος Κασσανδρής
Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ορέστης Λάσκος Γιώργος Αλεξίου
Η γυναίκα μου τρελάθηκε [6] Δημήτρης Νικολαΐδης Μάνος
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια Αλέκος Σακελλάριος Αντώνης Δέλβης
Υπάρχει και φιλότιμο [6] Ανδρέας Μαυρογυαλούρος
1967 Βίβα Ρένα Κώστας Καραγιάννης Λάμπρος Φωκάς
Ο γεροντοκόρος Ορέστης Λάσκος Θανάσης Μπαρούτσος
Ο σπαγγοραμμένος Κώστας Καραγιάννης Λάμπρος Σκουντρής
Πατέρα κάτσε φρόνιμα Αντώνης Παπασταφίδας
Δημήτρη μου Δημήτρη μου πελάτης
Κάτι κουρασμένα παλικάρια [6] Ντίνος Δημόπουλος Ντίνος Διαμαντίδης
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι Αλέκος Σακελλάριος Λεωνίδας Πετρόχειλος
Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου Νέστορας Μάτσας Αγγελής
1968 Ο τρελός τα 'χει 400 Κώστας Καραγιάννης Λάμπρος Λαμπρέτας
Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο Αλέκος Σακελλάριος Τηλέμαχος Καραντάρης
Καπετάν φάντης μπαστούνι καπετάν-Ανδρέας Γιαμαλής
1969 Ο μπλοφατζής Βασίλης Γεωργιάδης Παρασκευάς Καρατζόβαγλου
Ο τζαναμπέτης Κώστας Καραγιάννης Νεόφυτος Φωτεινός
Ησαΐα, μη χορεύεις Ησαΐας Στεφανάκης
1970 Κρίμα το μπόι σου[13] Μάριος Δεληπέτρου
Ένας τρελός γλεντζές Πάνος Πάμπανος
1971 Ο φαφλατάς Δημοσθένης Λαμπρούκος
Ο τρελοπενηντάρης Ανδρέας Τεπενδρής
Πίσω μου σ' έχω σατανά Ντίνος Δημόπουλος Παύλος Κουντουράς
Της ζήλειας τα καμώματα Ορέστης Λάσκος Δημήτρης Καράλης
1972 Τι 30, τι 40, τι 50 Κώστας Καραγιάννης Ζάχος Φωκιανός
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα [14] Λάζαρος Χατζηφλόκας
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη Λουκάς Μπόμπολας
1973 Ο φαντασμένος [6] Ντίνος Δημόπουλος Μάκης Καρασίνης
1981 Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ Κώστας Καραγιάννης Λάμπρος Κομνηνός

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.lifo.gr/now/athens/i-palia-kypseli-mia-eythymi-geitonia-me-ta-ola-tis. Ανακτήθηκε στις 16  Νοεμβρίου 2021.
  2. Μπορδόκας, Κωνσταντίνος (21 Νοεμβρίου 2022). «Tο οικογενειακό «δέντρο» των Ελλήνων καλλιτεχνών». eleftherostypos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023. 
  3. Αθλητική Ηχώ, φύλλο Κυριακή 10 Ιουλίου 1955, σελ. 4 Αρχειοθετήθηκε 2017-02-02 στο Wayback Machine., συνέντευξη του ιδίου
  4. Κωνσταντάρας, Δημήτρης· Εισαγωγή: Γεωργουσόπουλος, Κώστας (1997). Μέσα απ' τα δικά μου μάτια. Αθήνα: Καστανιώτης. ISBN 978-960-03-1866-1. 
  5. «Λάμπρος Κωνσταντάρας RetroDB σελίδα». RetroDB. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2021. Σε αυτόν τον κατάλογο καταγράφονται μόνο οι παραστάσεις που έδωσε στην Αθήνα. Δεν καταγράφονται περιοδείες, ερασιτεχνικές παραστάσεις ή φιλικές συμμετοχές 
  6. 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 «Λάμπρος Κωνσταντάρας (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2023. 
  7. Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 30. 
  8. Δελβερούδη, Ελίζα-Άννα (2009). «Το σχολείο, η ιστορία του και ο κινηματογράφος». Ερευνώντας τον Κόσμο του Παιδιού. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/omep/issue/view/1102/203. 
  9. Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 16. 
  10. Μουσά, Μαρία (2019). Δηµιουργία οπτικοακουστικού έργου για Μουσειολογική χρήση µε θέµα το κάστρο της Μυτιλήνης. Μυτιλήνη: Πανεπιστήμιο Αιγαίου. σελ. 44. 
  11. «Η βίλα των οργίων: Να που ο Κωνσταντάρας δεν είναι ο αυθεντικός Ζάβαλος!». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2023. 
  12. «Υιέ μου υιέ μου». Ψηφιοποιημένες συλλογές ΕΛΙΑ. ΕΛΙΑ. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2023. 
  13. «Κρίμα το μπόι σου». Ψηφιοποιημένες συλλογές ΕΛΙΑ. ΕΛΙΑ. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2023. 
  14. Πούλιος, Ιωάννης; Κρυστάλλης, Χρήστος (2017). «Η αξιοποίηση του κινηματογράφου στο μάθημα της φυσικής αγωγής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Θέματα Επιστημών και Τεχνολογίας στην Εκπαίδευση. http://earthlab.uoi.gr/thete/index.php/thete/article/viewFile/287/161. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Δημήτρης Κωνσταντάρας, «Λάμπρος Κωνσταντάρας μέσα απ' τα δικά μου μάτια», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1998, ISBN 960-03-1866-2
  • Θόδωρος Έξαρχος: "Έλληνες ηθοποιοί - Αναζητώντας τις ριζες", Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]