HCC
RU GR

Άρθρα του Θεοφάνη Μαλκίδη

Added: 2023/12/12 13:26

Παρατίθενται άρθρα του διακεκριμένου  Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων τη Ανατολής.

Θεοφάνης Μαλκίδης
Δρ Παντείου Πανεπιστημίου

1. Εκατόν ένα χρόνια μετά την απελευθέρωση της
 Θράκης: ο επεκτατισμός της Τουρκίας και η αδιαφορία της Ελλάδας.
Αφού είχε προηγηθεί η Γενοκτονία του Θρακικού Ποντιακού και του Μικρασιατικού Ελληνισμού, η υπογραφή το 1920 της συνθήκη των Σεβρών, έδωσαν στην Ελλάδα την Ανατολική και Δυτική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την Κωνσταντινούπολη και τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Η Θράκη απελευθερωνόταν το Μάιο του 1920 μετά από εξακόσια χρόνια σκλαβιάς....
Επίσης η Ελλάδα πήρε την Ίμβρο και την Τένεδο, τη Σμύρνη με την περιοχή της, ενώ παράλληλα σημειώθηκε η απελευθέρωση της δυτικής (Θράκης).
Σε λιγότερο από δύο χρόνια, οι ραγδαίες εξελίξεις στο μικρασιατικό μέτωπο, η αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι των Κεμαλικών, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Ιωνία, όπου εκεί πλέον γραφόταν ο (τραγικός) επίλογος μιας παρουσίας αιώνων, αλλά μέσα σε 15 μέρες και την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο.
Η τριχοτόμηση της Θράκης, επισφραγίστηκε στη Λωζάννη, όπου στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη (και) η Ελληνοτουρκική σύμβαση και το πρωτόκολλο «περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών».
Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του πρωτοκόλλου από 1ης Μαΐου 1923, θα γινόταν υποχρεωτική ανταλλαγή των χριστιανών Τούρκων υπηκόων με τους μουσουλμάνους Ελληνικής υπηκοότητας ενώ εξαιρέθηκαν οι μουσουλμάνοι της Θράκης. Επίσης εξαιρέθηκαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, (πληθυσμός 390.000) καθώς και οι Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου (πληθυσμός 12.000).
Με τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία επιβλήθηκε από τα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα επιβεβαιώθηκε η νέα πραγματικότητα στη ελληνική («δυτική») Θράκη, η οποία δέχθηκε ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων από την ανατολική Θράκη, ενώ ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος.
Το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας (1930) αποτέλεσε μία σημαντική τομή για τη Θράκη και δεν λειτούργησε μόνο οικονομικά εις βάρος των προσφύγων αφού «η συντριπτική πλειοψηφία τους είδε να χάνεται το ενδεχόμενο αποζημίωσης των περιουσιών τους», αλλά λειτούργησε ηθικά και πολιτικά σαν το πρώτο μέσο για την εξαφάνιση του προσφυγικού πληθυσμού, για την εξαφάνιση της μνήμης. Ως επισφράγισμα της πολιτικής “φιλίας”, θα έλθει αμέσως μετά την υπογραφή του συμφώνου, η πρόταση για απονομή βραβείου Νόμπελ ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ!
Μεταπολεμικά, αφού έχει προηγηθεί η σκληρή φασιστική- ναζιστική κατοχή από τη Γερμανία και τη Βουλγαρία, καθώς και ο εμφύλιος, ακολουθεί η κοινή ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, το 1952.
Η Τουρκία συνέχισε τη δράση της που είχαν σαν στόχο τις μουσουλμανικές μειονότητες στη Θράκη (μορφωτικά σύμφωνα 1951 και 1968), την ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης (πογκρόμ του 1955, απελάσεις 1964), της Ίμβρου και της Τενέδου (ίδρυση αγροτικών ανοιχτών φυλακών, απελάσεις), με πρωταρχικό σκοπό τον αφανισμό των Ελλήνων και τη δημιουργία μίας κατάστασης πίεσης στη Θράκη (παράλληλα με αυτήν στην Κύπρο και το Αιγαίο).
Στη Θράκη, η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τα ψυχροπολεμικά δεδομένα και απαίτησε από τη σύμμαχο Ελλάδα, να μαθαίνουν οι Πομάκοι, όπως και οι Αθίγγανοι την τουρκική γλώσσα. Γεγονός που ενδιέφερε τη συμμαχία μια και προτιμούσε να δει να μαθαίνουν οι Πομάκοι και οι Ρωμά την τουρκική γλώσσα και να υφίστανται την τουρκική προπαγάνδα, άσχετα αν αυτό θα είχε επιπτώσεις μακροπρόθεσμα στην Ελλάδα, παρά να τους δει να καταλήγουν στο άλλο αντίπαλο στρατόπεδο και συγκεκριμένα στη Βουλγαρία.
Οι τουρκικές πιέσεις θα συνεχιστούν στην Ελλάδα για τις μουσουλμανικές μειονότητες, ζητώντας την αλλαγή της ονομασίας το 1955 τους σε «Τουρκική» (μειονότητα), πιέσεις που εντείνονταν με την πάροδο του χρόνου και την περαιτέρω προσέγγιση των δύο πλευρών. Με την ίδια αντίληψη συμπεριφέρθηκαν οι δύο χώρες, το 1951 και το 1968 όταν υπογράφτηκαν τα μορφωτικά πρωτόκολλα που είχαν σαν αποτέλεσμα, την εισβολή της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη.
Η Ελλάδα μετά την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, θα εγκλωβίσει αρκετές περιοχές, ικανές για να δεχθούν μόνο στρατιωτικά έργα και “ανεπιθύμητους δημόσιους υπαλλήλους και στρατιωτικούς”.
Το “θα σε στείλω στον Έβρο” ήταν το σύνθημα.

H Θράκη, που αποτέλεσε για λόγους Νατοϊκής ασφάλειας το ανάχωμα προς τις χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας, είναι χαρακτηριστική. Βέβαια αυτός ο καθορισμός ενός συγκεκριμένου ρόλου για τη Θράκη, είχε τις επιπτώσεις του στην οικονομική, κοινωνική, δημογραφική ισορροπία, με τα επακόλουθα της ερήμωσης, της μετανάστευσης, της περιθωριοποίησης.
Η Θράκη καθόλη τη μεταπολεμική περίοδο έμεινε έξω από τους κρατικούς προγραμματισμούς που είχαν σχέση με την ανάπτυξή της με αποτέλεσμα να αποτελεί μία από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης. Παράλληλα στο πολιτικό πεδίο, η στάση της Ελλάδας απέναντι στη Θράκη θα επηρεαστεί σημαντικά, καθοριστικά στη συνέχεια, μετά το 1952, είτε με την πίεση για αλλαγή από μουσουλμανικών σε Τουρκικών του χαρακτηρισμού των μειονοτήτων, είτε με τα μορφωτικά πρωτόκολλα, είτε με την ανοχή στο ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και τη δημιουργία κλίματος έντασης στην περιοχή.
Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάληψη του 40% του εδάφους της, αρχίζει να γίνεται πιο έντονη από την τουρκική πλευρά, η αμφισβήτηση της Θράκης, η οποία κορυφώνεται με τις κινήσεις στις εθνικές, τοπικές νομαρχιακές-περιφερειακές εκλογές, για τις εκλογές για το ευρωπαικό κοινοβούλιο και με τη δημιουργία «ανεξάρτητων μειονοτικών συνδυασμών».
Μετά την αλλαγή της γεωγραφίας το 1989 και το τέλος της ψυχροπολεμικής εποχής, άλλαξε και ο ρόλος της Θράκης. Η Τουρκία βλέποντας να αλλάζουν οι όροι του παιχνιδιού προσάρμοσε την πολιτική της στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Υλοποιεί πολιτικές διεθνοποίησης του θέματος των μουσουλμανικών μειονοτήτων που συνεχίζει να τις ονομάζει τουρκικές, ανακινεί συνέχεια θέμα παιδείας και θρησκευτικής ελευθερίας των μειονοτήτων δημιουργώντας εντάσεις και εντυπώσεις, ενώ έντονη κινητοποίηση αναπτύσσεται και με το θέμα των μουφτήδων της Ξάνθης και της Κομοτηνής, που έχει διορίσει το Ελληνικό κράτος και δε τους δέχεται η Τουρκία ζητώντας εκλογή.
Στη Θράκη η τουρκική πολιτική χρησιμοποίησε και συνεχίζει να χρησιμοποιεί μεθόδους που έχουν σαν σκοπό τη συνένωση και των εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων, έτσι ώστε να αποκτήσουν τεχνητή τουρκική συνείδηση, θεωρώντας ως «μητέρα πατρίδα», την Τουρκία. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί η τουρκική προσπάθεια να αναγνωρισθούν οι μουσουλμανικές μειονότητες ως μία εθνική τουρκική μειονότητα.
Η τουρκική πολιτική αποβλέπει στη δημιουργία δεσμών πολιτικών, στην ουσία και την επιδίωξη αλυτρωτικών, οικονομικών, υπό κηδεμονία και εύκολα ελεγχόμενες και «πολιτιστικών» συνισταμένων στην από κοινού αντίληψη της κρατικής τουρκικής προπαγάνδας) μεταξύ «δυτικής και ανατολικής Θράκης» αλλά και μεταξύ «δυτικής Θράκης και νοτίων βουλγαρικών επαρχιών».
Είναι προφανές ότι η τουρκική πολιτική προσπαθεί να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια διαφορετικότητας μέσα στους μουσουλμάνους, τρομοκρατώντας με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των Πομάκων και των Ρωμά για ανάκτηση της ταυτότητάς τους και απεμπλοκής από τους τουρκικούς μηχανισμούς. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία γίνεται αναφορά από καθεστωτικούς παράγοντες από την Τουρκία, από τους ψευδομουφτήδες, στη μία και ενιαία μειονότητα, δηλαδή την «τουρκική» και στον αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί ώστε «να γίνει η δυτική Θράκη τουρκική».
Από την άλλη πλευρά η ελλαδική πολιτική για τη Θράκη στον χώρο της οικονομίας η περιορίστηκε σε πολιτικές κινήτρων, με στόχο περισσότερο τη στήριξη του εισοδήματος και του κέρδους και λιγότερο την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα της οικονομίας.
Η διαπίστωση για την οποία πρέπει να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, πολιτικές, οικονομικές, αναπτυξιακές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές, είναι αποκλειστικά μία και μοναδική: Η Θράκη είναι ανάμεσα σε συμπληγάδες.
Από την μία πλευρά δρα ανενόχλητα ένας ποικιλόμορφος τουρκικός εθνικισμός με εκατοντάδες παραμέτρους, που καθημερινώς εκτείνει τη δραστηριότητά του, προκαλώντας και δυναμιτίζοντας τόσο την ειρηνική συμβίωση μεταξύ πλειονοτικών και μειονοτικών, όσο και την ελληνική ασφάλεια και εθνική κυριαρχία. Η τελευταία έκφραση με την <<ιδιωτική επίσκεψη> του υπουργού του Ερντογάν είναι χαρακτηριστική.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται, η για χρόνια αδιάφορη Ελλάδα που αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της και που έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς να βλέπει τον επεκτατισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομά και τουρκόφωνων. Είναι αναμφισβήτητο και προφανές πως, δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε η τουρκική εθνικιστική πρόκληση η οποία έχει άμεση επίπτωση στις μουσουλμανικές μειονότητες, πόσο μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί η αδιαφορία της Ελλάδας για τον κρίσιμο και ζωτικής σημασίας χώρο της Θράκης.
  

2. Τετρακόσιοι τόνοι οστών Ελληνίδων και Ελλήνων, για "βιομηχανική χρήση"....

http://malkidis.blogspot.com/2021/05/blog-post_90.html

Θεοφάνης Μαλκίδης

Η ιστορία των Ελλήνων που ζούσε στον Πόντο,  στην Ιωνία, τη Θράκη, την Καππαδοκία, ξεκινά χιλιάδες χρόνια πριν. Μία ιστορία με μεγάλη προσφορά, που διακόπηκε από τη Γενοκτονία: Μαζική βία, συλλήψεις γυναικών και παιδιών, βίαιοι εξισλαμισμοί, πορείες θανάτου, δολοφονίες, διώξεις, εκτοπίσεις, εγκλήματα, προσφυγιά. Σχεδόν 1.000.000 Έλληνες από ένα πληθυσμό πάνω από 2.800.000 εξαφανίσθηκαν, εξόντωση η οποία αποτελεί γενοκτονία, στον τύπο της σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή της γενοκτονίας και στην ουσία της έννοιας της γενοκτονίας.

Το οργανωμένο σχέδιο βίας εξαφάνισε την ιστορία του ελληνικού πληθυσμού και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο και εκατομμύρια στην προσφυγιά στην Ελλάδα και αλλού. Στη συνέχεια, η τραγωδία, ενός σημαντικού και ιδιαίτερης αξίας μέρους του ελληνικού λαού, συνδυάστηκε και με την καταστροφή και τον ακρωτηριασμό της μνήμης και της ταυτότητας.Όσοι από τους πρόσφυγες του 1922-1923 οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα που δυσχέραναν την ήδη τραγική πορεία τους κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Από αυτήν την διαδρομή προέκυψαν χιλιάδες ιστορίες που εκτυλίχθηκαν στην Τουρκία, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Συρία, το Ιράν, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, σε όλον τον κόσμο. Όσοι σώθηκαν, μαζί με τους συγγενείς τους, τις προαιώνιες εστίες τους, τις εκκλησίες και τα σχολεία τους, τις ανθηρές κοινότητές τους, έχασαν και το δικαίωμα στην ιστορική αναφορά, στην προέλευση και τη μνήμη. Η νέα δυναμική της δεκαετίας του 1980 και του 1990 που συνδυάστηκε με την επιστροφή της ιστορίας στο προσκήνιο, με το αίτημα για την μνήμη, την αναγνώριση της γενοκτονίας, με τις νέες διεκδικήσεις των σωματείων, των συλλόγων και των ομοσπονδιών, δημιούργησε νέα δεδομένα, δηλαδή τη δημιουργική και την παραγωγική μνήμη και ειδικότερα με τη διεθνή ανάδειξη του ζητήματος.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων, η Γυναικοκτονια, η Παιδοκτονια, είναι ένα ζήτημα και η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση όλων των θεσμών της διεθνούς κοινότητας, να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που διαπράχθηκε και να αποκαταστήσουν με αυτόν τον τρόπο, την ηθική βλάβη που υπέστησαν τα θύματα.

Το έγκλημα της Γενοκτονίας ορίζει τις υποχρεώσεις όχι μόνο στο κράτος που διέπραξε τη γενοκτονία αλλά σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα να μην αναγνωρίσει ως νόμιμη μία κατάσταση που δημιουργείται από ένα διεθνές έγκλημα, να μη βοηθήσει τον εκτελεστή ενός διεθνούς εγκλήματος να διατηρήσει την παράνομη κατάσταση. Επιβάλλει δηλαδή στη διεθνή κοινότητα μία υποχρέωση να μην αναγνωρίσει μία παράνομη κατάσταση ως αποτέλεσμα μίας γενοκτονίας και να προβεί στις ενέργειες επανόρθωσης, αποκατάστασης και αποζημίωσης.

Σήμερα που άλλοι λαοί υφίστανται από κράτη νέες γενοκτονίες πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα για την αναγνώριση του εγκλήματος της Γενοκτονίας των Ελλήνων. Πολλοί που επιδίωξαν με τη βία και την πολιτική να εξαφανιστεί ο Ελληνισμός και ο πολιτισμός του δεν το κατάφεραν. Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την αναγνώριση των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη είναι η αδικία, όταν σχεδόν το 50% των Ελλήνων εξαφανίσθηκαν όσο περισσότερο χρόνο αποκρύφτηκαν τα γεγονότα, τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία για μια τέτοια αναγνώριση. Αναγνώριση η οποία είναι ένας ουσιαστικός τρόπος πάλης ενάντια στο έγκλημα της γενοκτονία, αναγνώριση που αποτελεί μία επιβεβαίωση του δικαιώματος ενός λαού να γίνει σεβαστή η ύπαρξή του σύμφωνα με το δίκαιο και την ιστορική αλήθεια.

 

3. Ο Αλέξανδρος και ο Δημήτριος Υψηλάντης. Δείτε το επεισόδιο της σειράς του MEGA για το 1821, επεισόδιο στο οποίο μιλώ για τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης.

http://malkidis.blogspot.com/2021/05/21-mega.html?m=1 

 

4. Ο συνεχής, συνεπής, έντιμος, πατριωτικός και δημοκρατικός μας αγώνας έχει  καρπούς και στη Γερμανία! 

Πριν από λίγο  το κόμμα Die Linke ζήτησε επίσημα από την  ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία, η Γερμανία να δηλώσει τη  συνενοχή και ευθύνη της για το έγκλημα εναντίον  Ελληνίδων και των Ελλήνων και  απαίτησε από τη Γερμανική κυβέρνηση να μην υποκύψει στις πιέσεις της Τουρκίας !

Το αίτημα αναγνώρισης έγινε από το  βουλευτή και αντιπρόεδρο του Die Linke Tobias Pfluger, ο οποίος  θα μιλήσει για τη Γενοκτονία στην εκδήλωση που οργανώνεται σήμερα στη Στουτγάρδη από τα ελληνικά σωματεία .

Η Αλήθεια, η Μνήμη και η Δικαιοσύνη θα νικήσουν ! 

Αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Τουρκία  τη  διεθνή κοινότητα τώρα !

Το κείμενό μου και η συνέντευξή μου για το ρόλο της Γερμανίας στη Γενοκτονία. 

http://malkidis.blogspot.com/2021/05/blog-post_57.html?m=1

 

5. Να συλληφθούν τώρα οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ 

Με την Τουρκική εισβολή, πριν 47 χρόνια στην Κύπρο και 25 χρόνια από τη δολοφονία του  Τάσου Ισαάκ σαν σήμερα (και λίγες ημέρες αργότερα του Σολωμού Σολωμού), υλοποιήθηκαν δύο από τις πιο  αποκρουστικές πράξεις που έχουν γίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Και από τότε το κατοχικό καθεστώς  που δολοφόνησε και κρατά όμηρο τον ελληνικό λαό της Κύπρου (αγνοούμενοι και συγγενείς, «εγκλωβισμένοι» και άλλα εγκλήματα) και ο ρατσισμός που ξεκινά από την εγκατάσταση των εποίκων και καταλήγει στο βιασμό του πολιτισμού προς όφελος της Τουρκοποίησης, συνεχίζεται.

Την ίδια στιγμή που έχουν συμβεί και συμβαίνουν αυτά (και άλλα) στην κατεχόμενη και δυστυχώς και στην ελεύθερη Κύπρο και που αποδεικνύουν τη φύση του  της τουρκικής κατοχής  που καταπιέζει και δολοφονεί τον Ελληνισμό, προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα που σχετίζεται με την πολιτική που ακολουθείται.

Υπάρχει νομιμοποίηση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας στην Αθήνα και τη Λευκωσία να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται την Κύπρο και το δικαίωμά του Ελληνισμού στο μέλλον και την ελληνικότητά του; Μπορεί μία ηγεσία, πολιτική και διανοητική να φαντασιώνεται ελληνοτουρκικές φιλίες με δεδομένη την εισβολή και την κατοχή, με γνωστά τα εγκλήματα του κατακτητή;

Η υπόθεση της Κύπρου δεν είναι ζήτημα μίας υποτίθεται πολιτικής και πνευματικής τάξης – ελίτ, η οποία κατά καιρούς εφευρίσκει νέους όρους και «σχέδια» για να νομιμοποιήσει την αποκαλούμενη «λύση», να εδραιώσει τα τετελεσμένα της φασιστικής τουρκικής εισβολής και κατοχής, να διαιωνίσει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων, ουσιαστικά να εγκαταστήσει με ελληνική υπογραφή την Τουρκία σε όλη την Κύπρο.

Γιατί η λύση δεν μπορεί ποτέ να στηριχθεί στο ρατσισμό, στη διαιώνιση της αδικίας, στο διαχωρισμό, στη χυδαιότητα, στην ανηθικότητα, στη ζούγκλα. Η επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου δε μπορεί να στηρίζεται στην πολιτική και στρατιωτική ομήρεια, στα (ψευτο) διλήμματα, αλλά μόνο στις αρχές και τις αξίες, στις ελληνικές έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Δεν υπάρχει η νομιμοποίηση, ούτε η αποδοχή στην κοινωνία για υποχωρήσεις, τόσο στην Κύπρο και βεβαίως στο Αιγαίο και τη Θράκη. Η τριτοκοσμική οδός της συνδιαλλαγής με τους Τούρκους  κατακτητές, αποτελεί πισωγύρισμα και υποχώρηση προς τον εισβολέα.

Η Ελευθερία, για αυτήν που θυσιάστηκε ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμού Σολωμού  , παραμένει η μόνη λύση, έναντι του Τουρκικού φασισμού, των εισβολέων και των κατακτητών της ελληνικής Κύπρου.

Υ. Γ 1

Οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ είναι οι εξής : Χασίμ Γιλμάζ, έποικος από την Τουρκία και στελέχος της ΜΙΤ, 
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, έποικος από την Τουρκία και αστυνομικός του ψευδοκράτους, Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριος από την Αμμόχωστο, 
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν,  έποικος από την  Τουρκία και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα και Ερχάν Αρικλί, έποικος από την πρώην Σοβιετική Ένωση και << βουλευτής>> στα κατεχόμενα

 

Υ. Γ. 2 

Εικοσιπέντε χρόνια μετά οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ παρότι είναι γνωστοί και μάλιστα σύμβουλοι του κατοχικού καθεστώτος στις <<συνομιλίες>> για τη <<λύση>>,   παρότι έχουν εκδοθεί διεθνή εντάλματα σύλληψής τους , παραμένουν ατιμώρητοι. Η απονομή δικαιοσύνης, η παραδειγματική τιμωρία τους , είναι το αυτονόητο αίτημα κάθε πολίτη, κάθε δημοκράτη, κάθε Έλληνα. 

 

6. Σήμερα, με την συμπλήρωση διακοσίων ετών από το (άγνωστο) Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης την 1η Σεπτεμβρίου του 1821, οφείλουμε να κάνουμε γνωστή την ηρωική αυτή στιγμή, η οποία αποτελεί το αποκορύφωμα της  συμβολής του νησιού και ολόκληρης της Θράκης  στην Επανάσταση .

Η  Σαμοθράκη πλήρωσε βαρύ τίμημα για την εξέγερσή της, καθώς χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους, ενώ όσοι και όσες επέζησαν  πουλήθηκαν σαν σκλάβοι.

Μετά τη σφαγή, στο νησί επιβίωσαν περίπου διακόσιοι Ελληνίδες και Έλληνες , ενώ ο κύκλος αίματος θα κλείσει με τη δολοφονία των πέντε Νεομαρτύρων της Σαμοθράκης (Γεώργιος, Εμμανουήλ, Θεόδωρος, Μιχαήλ, Γεώργιος) το 1835.

Το Ολοκαύτωμα ενέπνευσε τον  Auguste Vinchon ο οποίος φιλοτέχνησε τον αριστουργηματικό πίνακα “Après le Massacre de Samothrace” («Μετά τη σφαγή της Σαμοθράκης”) (1827), που βρίσκεται στο Λούβρο.

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο : Ο φυσικός αυτουργός του Ολοκαυτώματος ναύαρχος Καρά Αλή, υπεύθυνος και για τη σφαγή της Χίου ο οποίος κρέμασε από τους ιστούς των πλοίων του τα κεφάλια των Επαναστατών, τιμωρήθηκε για τις πράξεις του λίγο αργότερα από τον Κωνσταντίνο Κανάρη... 

http://malkidis.blogspot.com/2021/09/1-1821.html?m=1

 

7. Τούτες τις ώρες του 1955 εκρήγνυται βόμβα την οποία την έβαλε Τούρκος πράκτορας στο  σπίτι όπου  δήθεν γεννήθηκε ο Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, σπίτι το οποίο το έδωσε ο Μεταξάς στην Τουρκία το 1936, αφού έδιωξε από εκεί την προσφυγική οικογένεια Σεραφειμίδη

Αμέσως μετά και σύμφωνα με το σχέδιο, το Τουρκικό κράτος εξαπολύει επίθεση εναντίον του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, Σμύρνης Ίμβρου και Τενέδου, με αποτέλεσμα τη δολοφονία τριάντα Ελλήνων και το βιασμό  2000 Ελληνίδων.

Επιπλέον μέσα σε εννέα  ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2500 υπέστησαν μεγάλες ζημιές και καταστράφηκαν 4348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, πέντε σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες.

Η Ελλάδα σιώπησε για ακόμη μια φορά  ταΐζοντας το θηρίο με ενδοτισμό , ενώ ο θύτης αφού έμεινε ατιμώρητος, επαναλαμβάνει σήμερα τα εγκλήματά του στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη.

http://malkidis.blogspot.com/2021/09/1955.html?m=1

 

8. Σήμερα, του Σταυρού, επέτειος της πυρπόλησης της Σμύρνης από τους Τούρκους και λίγους μήνες πριν  συμπληρωθούν εκατό χρόνια από τον επίλογο της Γενοκτονίας στη Μικρά Ασία, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται τα εγκλήματά της και Ελληνική Δημοκρατία συνεχίζει να  καταθέτει στεφάνια στο δάσκαλο του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ, να μοιράζει βιβλία με συνωστισμούς και να χορεύει ζεϊμπέκικα με τους δολοφόνους.

Αφού λοιπόν η Ελληνική Δημοκρατία δεν πρόκειται να ζητήσει ποτέ από την Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα την αναγνώριση της Γενοκτονίας, εμείς θα συνεχίσουμε τον Αγώνα μας μέχρι τη δικαίωση! 

Για την Αλήθεια και για τη Μνήμη των προγόνων μας! 

Η συνέντευξή μου στο ραδιοφωνικό σταθμό Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας 

http://malkidis.blogspot.com/2021/09/blog-post_22.html?m=1 

 

9.  Ακριβώς εκατό χρόνια πριν, οι ατιμώρητοι Γενοκτόνοι του Ελληνισμού, συγκέντρωσαν στην Αμάσεια του Πόντου την πολιτική, θρησκευτική, οικονομική και πνευματική  ηγεσία και δολοφόνησαν βουλευτές, κληρικούς, εμπόρους, συγγραφείς και δημοσιογράφους.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο εκδότης της εφημερίδας <<Εποχή>> της Τραπεζούντας Νίκος Καπετανιδης, ο οποίος δεν δείλιασε μπροστά στους δήμιούς του, αρνούμενος να αποκηρύξει την Ελληνικότητα του.

Στη μαζική δολοφονία της Ελληνικής ηγεσίας  αντέδρασαν οι διανοούμενοι της εποχής με πρωταγωνιστές τους Σικελιανό, Καζαντζάκη, Παλαμά, Ξενόπουλο, αναδεικνύοντας την πράξη των εγκληματιών, την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας και την ολιγωρία της Ελλάδας.

Θυμίζει αυτό το τραγικό γεγονός κάτι για τη στάση της αποκαλούμενης πολιτικής ηγεσίας και της λεγόμενης πνευματικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα ;

http://malkidis.blogspot.com/2021/09/1921.html?m=1

10. Αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα ! / Признание Геноцида сейчас !!!

Επιστολή  για την  αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, μαζί με το βιβλίο μου «The Greek Genocide»,  απέστειλα προς τον  Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Γερουσιαστή της Πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ Ρόμπερτ Μενέντεζ,  ο οποίος έχει προωθήσει στη Γερουσία την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων  με το ψήφισμα S.Res.150 και έχει συνεργαστεί με βουλευτές για το αντίστοιχο  ψήφισμα H.Res.296 στο Κογκρέσο.
Με την
 επιστολή ζητώ τις ενέργειες του Γερουσιαστή για να προωθήσει την πράξη αναγνώρισης- επικύρωσης από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, όπως συνέβη  και στην περίπτωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Μπροστά στην άρνηση και την προπαγάνδα της Τουρκίας και την αδιαφορία και την ολιγωρία της
 Ελλάδας, οι πολίτες οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους!

 http://malkidis.blogspot.com/2021/05/blog-post_49.html#more

 

11. Παρατίθεται άρθρο για τα 100 χρόνια του αφανισμού της πνευματικής, πολιτικής, οικονομική ηγεσίας των Ελλήνων της Αμάσειας του Πόντου του διακεκριμένου  Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη, γνωστού μαχητή για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.

 

12. Παρατίθεται άρθρο για τα 80 χρόνια του αφανισμού από τις δυνάμεις των Ναζί των κατοίκων του Μεσόβουνου Εορδαίας, ενός χωριού  προσφύγων από τον Πόντο, του διακεκριμένου  Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη, γνωστού μαχητή για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.

http://malkidis.blogspot.com/2021/10/23-1941.html?m=1

Ήταν  ακριβώς ογδόντα χρόνια πριν , την 23η Οκτωβρίου του 1941, όταν δυνάμεις των Ναζί μαζί με τους συνεργάτες τους, εισέρχονται  στο Μεσόβουνο Εορδαίας, ένα χωριό  προσφύγων από τον Πόντο και πραγματοποιούν μια ακόμη μαζική δολοφονία . 

Συγκεντρώνονται όλοι οι κάτοικοι, χωρίζονται οι άντρες ηλικίας 16 έως 69 ετών και δίνεται στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να μαζέψουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».  Ενώ μεταφέρονται στα γειτονικά Κομνηνά, όλοι οι άνδρες  εκτελούνται  «ομαδικώς και δι' αυτομάτων όπλων». Η αναφορά του νομάρχη Κοζάνης αναφέρεται σε 135 άτομα,  της γερμανικής διοίκησης για 142, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τους εκτελεσμένους σε 165. 

Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι' εμπρηστικών βομβών.... ». 

 

Σάββατο, 23 Οκτωβρίου 2021

23 Οκτωβρίου 1941 : Ογδόντα χρόνια από το Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας.

 

Θ. Μαλκίδης

Κεμαλισμός και Ναζισμός: Εβδομηνταεπτά χρόνια
 

από το Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο  Εορδαίας.

Στις 23 Οκτωβρίου του 1941 δυνάμεις των Ναζί και  οι συνεργάτες τους, μπαίνουν   στο Μεσόβουνο Εορδαίας, ένα χωριό  προσφύγων από τον Πόντο.

Το χωριό περικυκλώνεται από 40 αυτοκίνητα με στρατιώτες της Βέρμαχτ, που ήρθαν  από τη Φλώρινα, την Έδεσσα και τη Θεσσαλονίκη. Συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, χωρίζουν τους άντρες ηλικίας 16 έως 69 χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».  Ενώ μεταφέρονται στα γειτονικά Κομνηνά, όλοι οι συλληφθέντες άνδρες  εκτελούνται  «ομαδικώς και δι' αυτομάτων όπλων». Η αναφορά του νομάρχη Κοζάνης αναφέρεται σε 135 άτομα,  της γερμανικής διοίκησης για 142, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τους εκτελεσμένους σε 165. 
«Μεταξύ των εκτελεσθέντων», αναφέρει ο νομάρχης, «ήσαν και οι τρεις δημοδιδάσκαλοι του χωρίου, εις ους καίτοι εζητήθη υπό των Αξιωματικών Χωροφυλακής όπως δοθή χάρις, εν τούτοις δεν εδόθη τοιαύτη».  Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι' εμπρηστικών βομβών, εκτός πέντε οικιών και της εκκλησίας».  Τα περίπου 900 γυναικόπαιδα που επέζησαν, μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα και διασκορπίστηκαν, «κατόπιν διαταγών των Γερμανικών Αρχών», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλωρίνης -προς , παραδειγματισμό.....Το δεύτερο Ολοκαύτωμα στην περιοχή έγινε στους Πύργους στις 23 Απριλίου 1944 και το χωριό είχε 150 θύματα ενώ πυρπολήθηκαν και οι οικίες .....
Οι δολοφονημένοι από τους Ναζί Έλληνες του Μεσόβουνου και των Πύργων Εορδαίας ήταν οι διασωθέντες από τον Κεμαλισμό. Γλύτωσαν από το Δάσκαλο Μουσταφά Κεμάλ, δυστυχώς όμως όχι και από το μαθητή του τον
  Αδόλφο Χίτλερ.  Ο Ναζισμός και ο Κεμαλισμός αποτελούν φασιστικές  και ρατσιστικές ιδεολογίες οι  οποίες  εκφρασμένες με την πιο ακραία διαστροφή, στέρησαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο   Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν  και να αποκαθηλωθούν  τα πιο ολοκληρωτικά  καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.  Το δυστύχημα είναι ότι οι Ναζί δολοφόνησαν δέκα χρόνια και η νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων τους σταμάτησε, οι Κεμαλικοί συνεχίζουν να δολοφονούν, χωρίς καμία αντίδραση, εκατό χρόνια! 
Η πρόταση που συνδέεται με την ανάδειξη της αλήθειας σε ό,τι αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού, είναι η ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου).  Είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

 

13. Παρατίθεται άρθρο για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τη συμβολή σε αυτή του Ποντιακού Ελληνισμού  του διακεκριμένου  Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη

14. άρθρο για την Απελευθέρωση της Σαμοθράκης στις 19 Οκτωβρίου 1912 του διακεκριμένου Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη

15. Παρατίθεται άρθρο για την συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821 του διακεκριμένου  Έλληνα ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη, γνωστού μαχητή για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.

Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821. Δωρεάν διάθεση του συλλογικού τόμου  

ΔΗΜΟΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
«Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821»
 ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ 2021 ISBN: 978-618-81588-9-4 

<<Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821>>

 ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΣ ΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ
Πρόλογος
Οι εορτασμοί των μεγάλων Εθνικών Επετείων, μας δίνουν την ευκαιρία πριν απ’ όλα να αναζωογονούμε και να ενδυναμώνουμε την αφοσίωση και την αγάπη μας για την πατρίδα. Μας επιτρέπουν όμως και να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να συνάγουμε πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τα γεγονότα, τα οποία εκάστοτε τιμού με και γιορτάζουμε. Ειδικά στις επετείους για τη συμπλήρωση εκατονταετηρίδων, το βάρος πέφτει ιδιαίτερα στον αναστοχασμό πολύ σημαντικών ιστορικών συμβάντων και περιόδων. Έτσι μπορούμε να διαπιστώνουμε με μεγαλύτερη ευθυκρισία τι ακριβώς
έγινε στο παρελθόν, βλέποντας τα πράγματα από νέες οπτικές γωνίες και έχοντας προηγουμένως διαλύσει στερεότυπα, προκαταλήψεις, δογματισμούς, μύθους και ψευδαισθήσεις.

Η επέτειος των διακοσίων χρόνων μετά την κήρυξη της Επανάστασης του 1821, δίνει σε εμάς τους Μικρασιάτες μια μοναδική ευκαιρία να δούμε αυτόν το μοναδικό σταθμό της νεοελληνικής ιστορίας από τη σκοπιά του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Θα μπορέσουμε έτσι να διαλύσουμε τη λανθασμένη εντύπωση ότι τάχα ο ξεσηκωμός του Γένους ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στα γεωγραφικά όρια του σύγχρονου κράτους μας με δυνάμεις καθαρά Ελλαδικές. Μπορεί βέβαια το θέατρο των πολεμικών συγκρούσεων να βρισκόταν κυρίως στα εδάφη της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, όμως χωρίς την υποστήριξη σύσσωμου του Έθνους που τότε εκτεινόταν στα μισά Βαλκάνια και σε ολόκληρη τη Μικρασία, η Επανάσταση θα είχε σβήσει πριν καλά-καλά αρχίσει, όπως έγινε με την εισβολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία.
Φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση ένοπλης εξέγερσης ιδίως στα Μικρασιατικά εδάφη, όπου το Τουρκικό στοιχείο υπερτερούσε αριθμητικά και οι στρατιωτικές δυνάμεις των Τούρκων βρίσκονταν κοντά στις βάσεις τους και ήταν πανίσχυρες. Η οποιαδήποτε απόπειρα ξεσηκωμού θα ήταν σκέτος παραλογισμός και θα είχε τραγικότατη κατάληξη. Παρά ταύτα, σε αρκετές περιπτώσεις, όπου ο Μουσουλμανικός όχλος κατά τη συνήθειά του προχώρησε σε σφαγές, λεηλασίες και εξανδραποδισμούς των Μικρασιατών Ελλήνων,
ως αντίποινα για όσα συμβαίνανε στην επαναστατημένη Ελλάδα, οι Ρωμιοί δε δίστασαν να αντισταθούν. Μερικές φορές μάλιστα κατάφεραν να σημειώσουν ακόμα και νίκες ή τουλάχιστον να μη εξοντωθούν αμαχητί ως πρόβατα επί σφαγή.

Τουναντίον, σε όλους τους άλλους τομείς, οι Μικρασιάτες Έλληνες συμμετείχαν ισότιμα με τους υπόλοιπους Ελλαδίτες ομοεθνείς τους. Αρκετοί από αυτούς πήρανε μέρος στην προετοιμασία του Αγώνα ως μέλη της Φιλικής Εταιρείας και κατά την έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες ορισμένοι νέοι Μικρασιατικής καταγωγής πολέμησαν ηρωικά στις τάξεις του Ιερού Λόχου. Εκεί όμως όπου η ένοπλη εθελοντική συμμετοχή των Μικρασιατών ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή, βρίσκεται στις επαναστατικές δυνάμεις που αγωνίζονταν στα Ελληνικά εδάφη. Ξεπερνούν τις τρεις χιλιάδες όσοι από αυτούς είναι σήμερα καταχωρημένοι σε επίσημους πίνακες και καταλόγους των Αγωνιστών της Επανάστασης. Υπάρχουν όμως και αναμφισβήτητες ενδείξεις πως ο αριθμός τους θα πρέπει να ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος. Αυτό καταφαίνεται και από το
γεγονός ότι τον Ιούνιο του 1826 με μεγάλη άνεση συγκρότησαν ένα καθαρά Μικρασιατικό αξιόλογο τακτικό στρατιωτικό σώμα και πολέμησαν ηρωικά υπό τις διαταγές του στρατηγού Νικήτα Σταματελόπουλου, του περίφημου Νικηταρά του Τουρκοφάγου.Το σώμα αυτό ονομάστηκε Ιωνική Φάλαγγα.

Η Εθνεγερσία του 1821 όμως για τους Μικρασιάτες σήμαινε κάτι πολύ ευρύτερο και μεγαλύτερο από την ένοπλη δράση. Ήταν η αρχή ενός πνευματικού και εκπαιδευτικού ξεσηκωμού και πάνω απ’ όλα μια επαναστατική αναμόρφωση της ίδιας τους της ταυτότητας. Με αφετηρία το 1821, οι Ρωμιοί της Μικρασίας, αυτά τα απροστάτευτα ορφανά τέκνα του Βυζαντίου, άρχισαν, ειδικά μετά το μαρτυρικό θάνατο του Εθνικού τους Ηγέτη Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε ́, να επανασυνδέονται με τις πανάρχαιες ρίζες τους και προ-
οδευτικά να ξαναγίνονται Έλληνες. Έτσι, από την εποχή αυτή και μετά, κάνει τα πρώτα του βήματα το ριζοσπαστικό κίνημα του Μικρασιατικού Διαφωτισμού, το οποίο συνέχισε τη δράση του και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1830.

 Το κίνημα αυτό έφτασε στο αποκορύφωμά του το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε με μια πραγματική πολιτιστική έκρηξη που η λάμψη της έφτασε ως τα βάθη της Μικρασίας.
Τότε είναι που ακόμα και τα πιο μικρά ελληνικά χωριά της Aνατολής απέκτησαν
αξιόλογα σχολεία με φωτισμένους δασκάλους που αγωνίστηκαν με πάθος για την εξάλειψη της τουρκοφωνίας. Αυτοί οι ηρωικοί εκπαιδευτικοί δίδασκαν με κίνδυνο της ζωής τους την Ελληνική γλώσσα, την Ελληνική ιστορία και μάθαιναν στους μαθητές τους να τραγουδούν τον Εθνικό μας ύμνο. Τούτος ο επαναστατικός μορφωτικός αγώνας ήταν ιδιαίτερα δύσκολος, σκληρός και επικίνδυνος στην Κεντρική και Ανατολική Μικρασία, που βρίσκονταν μακριά από τα μεγάλα εθνικά κέντρα της Αθήνας, της Σμύρνης, και της
Κωνσταντινούπολης. Ήταν επίσης η μοναδική δυνατότητα, ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος Εθνικής Αντίστασης που διαθέτανε οι Ανατολίτες.

Και όταν στο τέλος ήλθε η ώρα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου που έφερε την
Οθωμανική Αυτοκρατορία στα πρόθυρα της διάλυσης, στη Μικρασία αναβίωσε παντού και το πολεμικό πνεύμα της Εθνικής Επανάστασης του 1821. Στα παράλια του Ευξείνου ο Ποντιακός λαός πήρε τα άρματα κι ανέβηκε στα βουνά. Στις ακτές του Αιγαίου η νεολαία της Ιωνίας πολέμησε στις τάξεις του Ελληνικού στρατού για την απελευθέρωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Για τους ίδιους σκοπούς επίσης οργανώθηκε και έδρασε, όσο μπόρεσε, και η οργάνωση της Μικρασιατικής Άμυνας.

Βάσιμα λοιπόν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η Επανάσταση που κηρύχτηκε από όλους τους Έλληνες το 1821, στη Μικρασία δεν τερματίστηκε το 1830 με την απελευθέρωση της Ελλάδας. Συνεχίστηκε ακατάπαυστα ως το 1922, οπότε δυστυχώς τότε τελείωσε συγκλονιστικά με την καταστροφή του 1922 και τον τραγικό ξεριζωμό των Μικρασιατών Ελλήνων από τις πανάρχαιες προγονικές τους εστίες.

Φέτος γιορτάζουμε και τιμούμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Εθνικής
Παλιγγενεσίας, της Επανάστασης του 1821. Μιας Επανάστασης που λευτέρωσε το
Έθνος μας μετά από σκλαβιά 400 ετών και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του
  νέου Ελληνικού Κράτους.  Πήραμε την απόφαση να προσκαλέσουμε τα Μικρασιατικά Προσφυγικά Σωματεία αλλά και ανεξάρτητους συγγραφείς, ερευνητές και γενικά ανθρώπους του πνεύματος να συμμετάσχουν στη συγγραφή ενός επετειακού τόμου προς τιμήν του Αγώνα της Εθνεγερσίας του Ελληνικού Λαού το 1821.

Το θέμα της συλλογικής αυτής προσπάθειας ήταν «Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821», ενώ οι θεματικοί άξονες ήταν: Η συμμετοχή των διαφόρων περιφερειών-περιοχών της Μικρασίας στην Επανάσταση και η  ατομική συμμετοχή Μικρασιατών στον αγώνα της Εθνεγερσίας.
Με αυτή μας την προσπάθεια θελήσαμε να καταγράψουμε τις προσπάθειες που
κατέβαλαν οι ορθόδοξοι χριστιανοί που βρίσκονταν στην Ανατολή, όπου υπήρχε
ακμαίο ελληνικό στοιχείο και τι βοήθεια προσέφεραν στον αγώνα για Ανεξαρτησία.
Εμείς προσπαθήσαμε. Δεν γνωρίζω αν τα καταφέραμε. Κάναμε μια αρχή που
ελπίζω να έχει συνέχεια. Γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ μέρους του Διοικ. Συμβουλίου του
  ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ. τα μέλη της Επιτροπής Αξιολόγησης για την πολύτιμη και ουσιαστική βοήθειά τους, στην επιλογή των κειμένων.

Όσοι ευρίσκονται στην Αττική μπορούν να περάσουν από τα γραφεία του ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., Πατρ. Ιωακείμ 4 – Ν. Ιωνία (πλησίον του σταθμού ΗΣΑΠ Ν. Ιωνίας) – τηλ. 210 27 95 012 για να το παραλάβουν ΔΩΡΕΑΝ.

Οι εκτός Αττικής να μας τηλεφωνήσουν για να τους το αποστείλουμε ταχυδρομικά ή με courier και δική τους επιβάρυνση.

Επίσης το βιβλίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα 

https://kemipo-neaionia.gr/  από όπου μπορείτε να το διαβάσετε αλλά ακόμη και να το εκτυπώσετε

Στον τόμο γράφουν  οι εξής :


ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΝΙΑ
ΒΑΣΙΛΗΣ Β. ΜΟΥΤΣΟΓΛΟΥ 
ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΔΑΛΗ
ΙΟΡΔΑΝΑ ΧΑΤΖΗΙΣΑΑΚ

ΜΑΡΙΑ ΒΕΪΝΟΓΛΟΥ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Γ. ΓΑΒΡΙΗΛ
ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΑΣΙΡΑΝΗ-ΚΥΡΙΤΣΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΛΗΣΑΒΒΑΣ

16. Μνήμη Νεοκλή Σαρρή

17. Αρθρο του Θεοφάνη Μαλκίδη, που αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση στη Χώρα μας και σε γεωπολιτικά ζητήματα με τη γειτονική Τουρκία.

18. 4.2.1944__σφαγή κατοίκων χωριών Κοζάνης από τους φασίστες κατακτητές

19. 4.2.1843__Θάνατος Θ. Κολοκοτρώνη

20. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΠΕΡΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

21. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ-ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ και ΥΒΡΙΣ

22. 16-17.02.1943__ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Η σφαγή στο Δομένικο

23. Θεοφάνης Μαλκίδης__Οι μόνιμοι και οι μετακλητοί υπονομευτές και η νίκη της αλήθειας

24. Θεοφάνης Μαλκίδης__Μνήμη Γρηγόρη Αυξεντίου

25. Θεοφάνης Μαλκίδης__Μνήμη Θεόδωρου Κανδηλάπτη

26. Θεοφάνης Μαλκίδης_Αγώνας για Αναγνώριση Γενοκτονίας

27. Θεοφάνης Μαλκίδης_Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας και Γενοκτονία

28. Θεοφάνης Μαλκίδης_Οντολογία της Ελληνικής Επανάστασης

29. Θεοφάνης Μαλκίδης_Οι Έλληνες πληρώσαμε ακριβά για την Ελευθερία μας

30. Θεοφάνης Μαλκίδης__200 χρόνια της σφαγής της Χίου

31. Θεοφάνης Μαλκίδης__ολοκαύτωμα Κλεισούρας_5 Απριλίου 1944

32. Θεοφάνης Μαλκίδης__Γενοκτονία Θράκης

33. Θεοφάνης Μαλκίδης__Γενοκτονία__Θεωρία Ζωτικού Χώρου

34. Θεοφάνης Μαλκίδης__Έξοδος Μεσολογγίου

35. Θεοφάνης Μαλκίδης_Ανάσταση στο Νταχάου__Απρίλιος 1945

36. Θεοφάνης Μαλκίδης___Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης

37. Θεοφάνης Μαλκίδης_Νυρεμβέργη Μικρασιατικής Καταστροφής

38. Θεοφάνης Μαλκίδης_Κεμαλισμός και Ναζισμός

39. Θεοφάνης Μαλκίδης_Η Τουρκία ζητά από τη Σουηδία να παραδώσει τη βουλευτή του Κοινοβουλίου της Γκιουλάν Αβτζί!

40. Θεοφάνης Μαλκίδης_Αναγνώριση Γενοκτονίας από Δήμο Καναδά, 19 Μαΐου 2022

41. Θεοφάνης Μαλκίδης_Εκατό χρόνια μετά το ατιμώρητο έγκλημα: To ιστορικής σημασίας ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών με το οποίο αναγνωρίστηκε η Γενοκτονία των Ελλήνων.

42. Θεοφάνης Μαλκίδης_Η Γενοκτονία των Ελλήνων και η αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος

43. Θεοφάνης Μαλκίδης__Η συνεχιζόμενη άρνηση της Γενοκτονίας_ Από την Άγκυρα στην Αθήνα.

44. Θεοφάνης Μαλκίδης__Η τραγωδία του Διστόμου

45. Θεοφάνης Μαλκίδης__Ελληνική Επανάσταση 1821__νέα διγλωσση έκδοση

46. Θεοφάνης Μαλκίδης__Αναγνώριση γενοκτονίας__Κοινοβούλιο Αυστραλίας

47. Θεοφάνης Μαλκίδης__Άγιος Ευγένιος Ρωμανίας

48. Θεοφάνης Μαλκίδης__Έκδοση για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης

49. Θεοφάνης Μαλκίδης__η Κύπρος είναι μακριά

50. Θεοφάνης Μαλκίδης__Τα «Σεπτεμβριανά» του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και το Αιγαίο, η Κύπρος, η Θράκη το 2022

51. Θεοφάνης Μαλκίδης -Η επιστήμα σέβεται την αλήθεια

52. Θεοφάνης Μαλκίδης - Νέα Σμύρνη στο Ερεβάν Αρμενίας

53. Θεοφάνης - Μαλκίδης Αμάσεια 1922

54. Θεοφάνης Μαλκίδης - Εκατό χρόνια μετά Εθνικό Μνημείο  και αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα!

55. Θεοφάνης Μαλκίδης_ Αποκαλυπτήρια του Μνημείου Γενοκτονίας. Νέα Πέραμος Καβάλας

56. Θεοφάνης Μαλκίδης_Ειδική έκδοση για Μικρασιατική Καταστροφή «Ἐνδοχώρα»

57. Θεοφάνης Μαλκίδης - Η συμβολή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας στην Επανάσταση του 1821

58. Θ. Μαλκίδης__Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-1941.

59. Θ. Μαλκίδης__Το διπλό και ατιμώρητο Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας – Οκτώβριος 1941 και Απρίλιος 1944

60. Θ. Μαλκίδης__Θράκη-Τουρκία-οικονομία

61. Θ. Μαλκίδης__Επέτειος ανακήρυξης ψευδοκράτους

62. Θ. Μαλκίδης__Όταν υπήρχαν διανοούμενοι και μιλούσαν

63. Θ. Μαλκίδης__ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

64. Θ. Μαλκίδης__Η σφαγή των αναπήρων του έπους του 1940

65. Θ. Μαλκίδης__9 Δεκεμβρίου - Ημέρα Γενοκτονίας

66. Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943, Θεοφάνης Μαλκίδης

67. Θ. Μαλκίδης__Καλή Χρονιά_Καλόν Αγώνα

68. Θεοφάνης Μαλκίδης__Άγιος Ευγένιος πολιούχος Τραπεζούντας

69. Θεοφάνης Μαλκίδης__27η Ιανουαρίου Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ναζισμού

70. Θεοφάνης Μαλκίδης__Ίμια-1 Ιανουαρίου 1996

71. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Η σφαγή στο Δομένικο_16-17.02.1943

72. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ_ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ
73. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Γρηγόρης Αυξεντίου__60 χρόνια μετά

74. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Το oλοκαύτωμα της Σαμοθράκης το 1821

75. Θεοφάνης Μαλκίδης - H σφαγή της Χίου

76. 6η Απριλίου 1914: Το «Μαύρο» Πάσχα των Θρακών,η κορύφωση της Γενοκτονίας στη Θράκη

77.  Θεοφάνης Μαλκίδης__Μεσολόγγι

78. Θεοφάνης Μαλκίδης. Η λειτουργία της Ανάστασης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου το 1945.

79. Θεοφάνης Μαλκίδης. Το τίμημα της Ελευθερίας μας. Το ολοκαύτωμα της Νάουσσας.

80. Θεοφάνης Μαλκίδης. Γενοκτονία Αρμενίων.

81. Θεοφάνης Μαλκίδης__Κύπρος__Αγνοούμενοι

82. Θεοφάνης Μαλκίδης__2023__Άλλη μία Αναγνώριση Γενοκτονίας

83. Θεοφάνης Μαλκίδης__Ελευθερία και Ελευθερωτές Θράκης

84. Θεοφάνης Μαλκίδης_Αναγνώριση και Εθνικό Μνημείο της Γενοκτονίας

85. Θεοφάνης Μαλκίδης__Ο Ελληνισμός Βόρειας Ηπείρου

86. Θεοφάνης Μαλκίδης___Ελληνικός κόσμος Από την Άλωση, στη Μνήμη και τη συνέχεια.

87. Θεοφάνης Μαλκίδης__Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944

88. Θεοφάνης Μαλκίδης_ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΒΙΒΛΙΟ

89. Πέντε χρόνια μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών__Θεοφάνης Μαλκίδης

90. ΜΑΛΚΙΔΗΣ ΙΣΑΑΚ- ΣΟΛΩΜΟΥ

91. ΜΑΛΚΙΔΗΣ ΕΒΡΟΣ 2023

92.  ΜΑΛΚΙΔΗΣ Βόρειος Ήπειρος

93. ΜΑΛΚΙΔΗΣ__1 Σεπτεμβρίου 1821__Το άγνωστο ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης

94. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Σεπτέμβριος 1955

95. Θεοφάνης Μαλκίδης_ΚΕΡΔΥΛΙΑ

96. Θεοφάνης Μαλκίδης_ΤΟΥΡΚΙΑ 2023

97. Θεοφάνης Μαλκίδης_ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΕΝΤΕ ΕΤΗ

98. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

99. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Και στην Κίναρο υπάρχει Εθνική Κυριαρχία

100. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ_Τριάντα χρόνια αναγνώρισης της Γενοκτονίας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο

101. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ_ Δωδεκάνησα  Ελληνικότητα και εθνική κυριαρχία

102. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ_7 Μαρτίου 1948 Η απελευθέρωση και η Ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα

103. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__9 Μαρτίου 2024__ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

104. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ_Στοκχόλμη_  Βουλή της Σουηδίας 11 Μαρτίου 2010_ Ελλ

105. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__25η Μαρτίου στην Ελληνική Διασπορά

106. ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ__Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

Επιστροφή στο κύριο τμήμα

Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στη Μόσχα
Site map

Feedback