Σύμφωνο της Φλωρεντίας (1913)
Το Πρωτοκολλο της Φλωρεντίας που υπεγράφη στις 17 Δεκεμβρίου του 1913 παραχώρησε τη Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία .
Η Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1912-13 είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, με την οδηγία να δώσει στην Αλβανία την Κορυτσά και το ακρωτήριο Στύλος, καθώς και το νησί Σάσωνα[1]. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία της Ιταλίας, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο παραχώρησε την περιοχή της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία. Με προτροπή της Τριπλής Συμμαχίας το κείμενο του πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας της 17ης Δεκεμβρίου του 1913, σύμφωνα με το οποίο οι πόλεις της Κορυτσάς, του Αργυροκάστρου, του Δελβίνου, του Λεσκοβικίου, των Αγίων Σαράντα, της Χιμάρας και του Πωγωνίου αποτελούσαν πλέον μέρος της αλβανικής επικράτειας, θα επισυνάπτονταν στην συλλογική διακοίνωση, που θα επιδίδονταν στην Ελλάδα στις 13 Φεβρουαρίου του 1914[2], γνωστή και ως Απόφαση των Έξι Δυνάμεων. Ο ελληνικός στρατός, σύμφωνα με την απόφαση των Δυνάμεων, βρισκόταν σε ξένο έδαφος και έπρεπε να αποχωρήσει άμεσα. Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα, αλλά τελικά το απεδέχθη.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
- ↑ Κόντης, Βασίλειος (1996). Ευαίσθητες ισορροπίες, Ελλάδα και Αλβανία στον 20ο αιώνα. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής. σελ. 73-78. ISBN 960-260-785-8.
- ↑ Κόντης, Δημήτριος-Μερκούριος (2023). Τα Νησιά του Αιγαίου: 7+1 Απαντήσεις στον Τουρκικό Αναθεωρητισμό. Θεσσαλονίκη: IMXA. σελ. 73. ISBN 978-960-7387-51-6.