Κέρκυρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κέρκυρα (αποσαφήνιση).
Κέρκυρα
Ποντικονήσι και Μονή Βλαχέρνας
Γεωγραφία
Συντεταγμένες39°35′28.60″N 19°51′50.54″E / 39.5912778°N 19.8640389°E / 39.5912778; 19.8640389Συντεταγμένες: 39°35′28.60″N 19°51′50.54″E / 39.5912778°N 19.8640389°E / 39.5912778; 19.8640389
ΑρχιπέλαγοςΙόνιο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμαΕπτάνησα
Έκταση592 km²
Υψόμετρο914 μ
Υψηλότερη κορυφήΠαντοκράτορας
Χώρα
ΠεριφέρειαΠεριφέρεια Ιονίων Νήσων
ΝομόςΚέρκυρας
ΠρωτεύουσαΚέρκυρα (πόλη)
Δημογραφικά
Πληθυσμός100.071 (απογραφής 2021)
Πυκνότητα168.66 /χλμ2
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαwww.corfu.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Κέρκυρα - Καντούνι Αγίου Σπυρίδωνος
Κέρκυρα - Το καντούνι του Αγίου Σπυρίδωνος
Φιλαρμονική Καποδίστριας
Ηλιοβασίλεμα κάτω από το Νέο Φρούριο της Κέρκυρας
Αυγουστιάτικη πανσέληνος στο Παλαιό φρούριο.

Η Κέρκυρα είναι νησί της Ελλάδας στο Ιόνιο Πέλαγος. Βρίσκεται στην είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας, κοντά στις ακτές της Ηπείρου ακτές. Οι βορειοανατολικές της ακτές βρίσκονται περίπου 2 χιλιόμετρα από τις ακτές των Αγίων Σαράντα της Αλβανίας. Αποτελείται από τρεις Δήμους: Δήμος Βόρειας Κέρκυρας με έδρα την Αχαράβη, Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων με έδρα την Κέρκυρα, που περιλαμβάνει και τα μικρότερα νησιά Οθωνοί, Ερεικούσσα και Μαθράκι[1] , Δήμος Νότιας Κέρκυρας με έδρα τη Λευκίμμη.

Έχει σχήμα μακρόστενο, πλατύτερο στο βόρειο τμήμα της, ενώ στενεύει προς τον νότο. Οι ακτές της έχουν συνολικό μήκος 217 χιλιόμετρα και σχηματίζουν αρκετούς όρμους και ακρωτήρια. Το έδαφός της είναι κυρίως ορεινό, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα. Οι ξένοι την αποκαλούν Κορφού (αγγλικά: Corfu), κατά παραφθορά του βυζαντινού της ονόματος Κορυφώ, από τις δύο κορυφές που φαίνονται καθώς πλησιάζει ο επισκέπτης στο νησί, οι οποίες αντιστοιχούν στα δύο φρούρια της πόλης, το παλαιό φρούριο (βυζαντινό) και το νέο φρούριο (ενετικό). Υψηλότερες κορυφές είναι αυτή του όρους Παντοκράτορας (η αρχαία Ιστώνη, 914 μ.) και το Στραβοσκιάδι (849 μ.). Άλλες κορυφές είναι οι Βίγλες, η Τσούκα, οι Πυλίδες (ή Φυλλίδες), οι Άγιοι Δέκα και ο Σταυρός. Μικρά ποτάμια υπάρχουν στην Κέρκυρα, όπως ο Μεγαλοπόταμος, ο Τυφλός, ο Μεσογγής (ο μεγαλύτερος), το ποτάμι στην περιοχή της Λευκίμμης. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Κορισσία (ή λίμνη των Κορισσίων) με έκταση 4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Επίσης, υπάρχει και η λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου στα νότια της πόλης της Κέρκυρας, ανάμεσα στο Κανόνι και το Ποντικονήσι.[2]

Είναι από τα πλέον πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου, με πυκνότητα πληθυσμού περίπου 169 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαία Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τεκμήρια ανθρώπινης παρουσίας στην Κέρκυρα απαντούν από την Παλαιολιθική εποχή, αλλά και από τη Νεολιθική εποχή έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές λείψανα. Η παλιότερη αναφορά για την Κέρκυρα καταγράφεται τη Μυκηναϊκή περίοδο γύρω στο 1300 π.Χ. με την ελληνική λέξη "ko-ro-ku-ra-i-jo" σε Γραμμική Β που μεταφράζεται «άντρας από την Κέρκυρα».[3] Σύμφωνα με τον Στράβονα η Κόρκυρα ήταν το Ομηρικό νησί της Σχερίας και οι κάτοικοι του νησιού ήταν γνωστοί σαν Φαίακες.[4] Το νησί έχει πραγματικά ταυτιστεί από πολλούς ιστορικούς μετά τον 6ο αιώνα π.Χ. με το "Νησί των Φαιάκων" που περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου αν και άλλοι ιστορικοί την ταυτίζουν με την Ιθάκη. Ο Ελλάνικος ο Λέσβιος αναφέρει ότι ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε παράφορα τη νύμφη Κέρκυρα ή Κόρκυρα, κόρη του ποταμού Ασωπού, την απήγαγε από το σπίτι της στην Αρχαία Βοιωτία και την έφερε στο νησί όπου γεννήθηκε ο καρπός της σχέσης τους Φαίακας. Το νησί ονομάστηκε επίσης "Σχερία" επειδή η Θεά Δήμητρα παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να σταματήσει (σχειν) τις προσχώσεις του απέναντι ποταμού, για να μην ενωθεί το νησί με την απέναντι ακτή-, Φαιακία, Κόρκυρα (δωρικός τύπος), Κέρκυρα. Η ονομασία Κέρκυρα φαίνεται πως είναι Ιλλυρικής προέλευσης, ίσως προέρχεται και από τη λέξη "Κέρκουρος" (ονομασία ελαφρού τύπου πλοίου, ή κάποιου ψαριού).

Το αέτωμα της Μέδουσας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κερκύρας.
Ανάγλυφο του Διονύσου Βάκχου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας.

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει πως στο νησί ο Ποσειδώνας έφερε τη νεαρή κόρη του Ασωπού, Κέρκυρα (από την οποία πήρε το όνομά της) με τα ωραία της μαλλιά, μακρυά από τη γη του Φλειούντα.[5] Στο νησί των Φαιάκων συντελέστηκε και ο γάμος του Ιάσονα με τη Μήδεια στο ιερό σπήλαιο της Μάκρης. Το σπήλαιο ονομάζεται μέχρι και σήμερα «ιερό άντρον της Μήδειας» [6] Ο Απολλώνιος ονόμασε το νησί "Δρέπανο" από τη λέξη «δρεπάνι» με υπόνοιες ότι κάτω από το νησί κρύβεται το δρεπάνι με το οποίο ο Κρόνος σύμφωνα με την παράδοση τεμάχισε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού, από το αίμα του κατάγονται οι Φαίακες. Σε μια εναλλακτική παράγραφο αναγνωρίζει το θαμμένο δρεπάνι κάτω από το νησί και τονίζει ότι ανήκει στη θεά Δήμητρα, χάρη στο δρεπάνι σχηματίστηκε το νησί. Ένας άλλος ιστορικός βασίζεται σε μια αναφορά στα «Αργοναυτικά» με την οποία το νησί παλιά λεγόταν Μάκρις χάρη στη νοσοκόμο του Διονύσου που δραπέτευσε εκεί από την Εύβοια.[7]

Άλλοι ιστορικοί ταυτίζουν την Κέρκυρα με τις Τηλεβοΐδες Νήσους που κατοικούσαν οι Λέλεγες Ταφίοι ή Τηλεβόες.[8]

Αποικία των Κορινθίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ερείπια του Δωρικού ναού στο Καρδάκι που χρονολογείται το 700 π.Χ.

Σύμφωνα με τον Στράβων (VI, 269) οι κύριοι του νησιού ήταν οι Λιβούρνιοι μέχρι το 735 π.Χ. που εγκαταστάθηκαν Κορίνθιοι οι πρώτοι αρχαίοι αποικιστές του νησιού με αρχηγό τον Χερσικράτη από την οικογένεια Βακχιάδαι. Πριν από τους Κορίνθιους ήρθε στο νησί το πρώτο κύμα κατοίκων από την Ερέτρια. Το μεγάλο πλεονέκτημα η θέση της στον δρόμο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα και οι εύφορες πεδιάδες στον νότο βοήθησαν σημαντικά στην ταχύτατη ανάπτυξη του νησιού. Οι Κορίνθιοι κάτοικοι του νησιού ακολούθησαν τη συνηθισμένη πρακτική με όλους τους Κορίνθιους μετανάστες, σε όλα τα μέρη που εγκαταστάθηκαν κήρυξαν την ανεξαρτησία τους και την εχθρότητα στη Μητρόπολη.[9]

Η πρώτη σκληρή σύγκρουση ανάμεσα στους Κορίνθιους εποίκους της Κέρκυρας με τη Μητρόπολη τους παρουσιάζεται στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. όταν οι στόλοι τους πολέμησαν στην πρώτη ναυμαχία που καταγράφει στην Ελληνική ιστορία ο Θουκυδίδης (665 π.Χ.). Οι εχθρότητες σταμάτησαν όταν ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος κατέκτησε την Κέρκυρα και ανάγκασε τους κατοίκους να ενωθούν μαζί του στις νέες αποικιακές εκστρατείες σε Απολλωνία και Ανακτόριο. Το νησί απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία του και αφοσιώθηκε σε καθαρά εμπορική πολιτική.

Σύμμαχοι των Αθηναίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "Λιοντάρι του Μενεκράτη" στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας.

Στη Δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα (480 π.Χ.) οι Κερκυραίοι συμμετείχαν με 60 πλοία τη δεύτερη μεγαλύτερη Ελληνική δύναμη αλλά χωρίς να πολεμήσουν ενεργά. Το 433 π.Χ. στη Ναυμαχία των Συβότων πολέμησαν ξανά με την υποστήριξη της Αθήνας τους Κορίνθιους για τον έλεγχο της Επίδαμνου το σημερινό Δυρράχιο.[10]

Η εμπλοκή της Αθήνας στον πόλεμο ανάμεσα στους Κορίνθιους και τους Κερκυραίους ήταν από τις σημαντικότερες αιτίες που ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Η ουδετερότητα που έδειξαν απέναντι στους Πελοποννήσιους και στους Αθηναίους ήταν μια διπλωματική στάση που δικαιολογούταν από τη σχέση που διατηρούσε το νησί με τις δύο αυτές μεγάλες δυνάμεις της αρχαιότητας. Η Κέρκυρα ήταν αποικία των Κορινθίων, η οποία συνδεόταν με τους Πελοποννήσιους. Οι Αθηναίοι και οι Κερκυραίοι είχαν συνάψει επιμαχία, δηλαδή αμυντική συμμαχία. Οι Αθηναίοι χρησιμοποίησαν την Κέρκυρα σαν εμπορικό σταθμό, αλλά δεν βρήκαν σημαντική υποστήριξη. Το νησί σταμάτησε να υποστηρίζει την Αθήνα μετά από δυο προσπάθειες των Ολιγαρχικών να επικρατήσουν αλλά σύντομα οι Δημοκρατικοί επικράτησαν ξανά και πήραν σκληρή εκδίκηση από τους αντιπάλους τους (427 π.Χ. και 425 π.Χ.).[11] Στην Εκστρατεία στη Σικελία των Αθηναίων η Κέρκυρα έγινε βάση για τον εφοδιασμό τους, μετά από μια τρίτη σύντομη επικράτηση των Ολιγαρχικών (410 π.Χ.) αποσύρθηκε από τον πόλεμο. Το 375 π.Χ. συμμετείχε ξανά σε συμμαχία με τους Αθηναίους, σε δυο χρόνια πολιορκήθηκε από μια Σπαρτιάτικη δύναμη, παρά τη σκληρή λεηλασία της υπαίθρου τελικά αποκρούστηκαν. Την Ελληνιστική περίοδο δέχτηκε πολλές επιθέσεις από όλες τις πλευρές.[12]

Ρωμαϊκή κατάκτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εξωτερική περίμετρος του κάστρου του Γαρδικίου που προστάτευε το νότιο τμήμα του νησιού.

Ο Κάσσανδρος την πολιόρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα (303 π.Χ.) στη συνέχεια την κατέλαβε ο Λακεδαιμόνιος στρατηγός Κλεομένης της Σπάρτης, αργότερα ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Ο Αγαθοκλής των Συρακουσών ήταν ο επόμενος κατακτητής της Κέρκυρας που την έδωσε προίκα στην κόρη του Λάνασσα όταν παντρεύτηκε τον Ηπειρώτη βασιλιά Πύρρο τον Μέγα. Το νησί εισήλθε στο Κοινό Ηπειρωτών, τότε δημιουργήθηκε ο οικισμός της Κασσιόπης σαν βάση για τις εκστρατείες του Ηπειρώτη βασιλιά, παρέμεινε στο Κοινό μέχρι τον θάνατο του Αλεξάνδρου Β΄ της Ηπείρου (225 π.Χ.). Μετά τη "Ναυμαχία της Παξού" (229 π.Χ.) κατακτήθηκε από την Ιλλυρία αλλά δέχθηκε σύντομα έναν Ρωμαϊκό στόλο και έγινε ναυτική βάση των Ρωμαίων μέχρι το 189 π.Χ., κυβερνήθηκε από Νομάρχη αλλά προσαρτήθηκε στη Ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (148 π.Χ.).[13] Ο Οκταβιανός Αύγουστος τη χρησιμοποίησε σαν ναυτική βάση στον πόλεμο με τον Μάρκο Αντώνιο (31 π.Χ.). [14]

Διάδοση του Χριστιανισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε στην Κέρκυρα από τον Ιάσονα της Ταρσού μαθητή του Αποστόλου Παύλου και τον Άγιο Σωσίπατρο, επίσκοπο Ικονίου και μαθητή του Αποστόλου Ανδρέα. Οι δυο άγιοι σύμφωνα με την παράδοση δίδαξαν στους κατοίκους της Κέρκυρας το Ευαγγέλιο και τους μετέστρεψαν στον Χριστιανισμό, στη συνέχεια ο Άγιος Σωσίπατρος φυλακίστηκε και βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τον ειδωλολάτρη βασιλιά του νησιού, ενώ ο Ιάσονας απεβίωσε ειρηνικά. Τα οστά τους στεγάστηκαν στον παλιό Καθεδρικό ναό στη θέση του Παλαιού Κάστρου και στη συνέχεια κτίστηκε γύρω στο 100 ένας ναός αφιερωμένος στη μνήμη τους και τοποθετήθηκαν εκεί.[15]

Μεσαίωνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βυζαντινή κυριαρχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ύστερη αρχαιότητα η Κέρκυρα και η Ήπειρος υπάγονταν στην Υπαρχία του Ιλλυρικού.[16] Την εποχή των Γοτθικών Πολέμων (551) οι Οστρογότθοι κατέστρεψαν την πρωτεύουσα του νησιού που ονομαζόταν "Χερσούπολις" λόγω της θέσης της. Τους επόμενους αιώνες η πρωτεύουσα μετακινήθηκε ανατολικά στη χερσόνησο που βρίσκεται το Παλαιό Φρούριο επειδή στους βραχώδεις λόφους βρήκαν προστασία από τις επιδρομές. Οι δύο δίδυμες βραχώδεις κορυφές της χερσονήσου έδωσαν το όνομα σε ολόκληρο το νησί, τον Μεσαίωνα ονομαζόταν "Κορυφώ" ή "Κορφοί". Η παλαιά πρωτεύουσα του νησιού γνωστή σήμερα σαν Παλαιόπολις συνέχισε να κατοικείται ακόμα πολλούς αιώνες.[17]

Στις αρχές του 9ου αιώνα η Κέρκυρα μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα δημιούργησαν το Θέμα Κεφαλληνίας.[18] Η νησιώτικη επαρχία αποτελούσε για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ισχυρή ασπίδα προστασίας σε επιδρομές από τα Δυτικά, εξασφάλιζε επίσης προστασία στο Βυζαντινό Κατεπανάτο της Ιταλίας. Οι ταξιδιώτες τη Μέση Βυζαντινή Περίοδο (8ος - 12ος αιώνας) τόνιζαν ότι "ήταν ο σημαντικότερος σταθμός για τα ταξίδια τους από την ανατολή στη δύση".[19][20] Ο γνωστός ιστορικός Λιουτπράνδος της Κρεμόνας παρουσίασε για πρώτη φορά το Βυζαντινό όνομα της Κέρκυρας Κορφοί σε ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη (968) στην αυλή του αυτοκράτορα. Στη Δυναστεία των Μακεδόνων το νησί πέρασε περίοδο ειρήνης και ασφάλειας, αυτό επέτρεψε στους κατοίκους να κτίσουν ναό αφιερωμένο στους πρώτους προστάτες Αγίους Ιάσονα και Σωσίπατρο έξω από τα τείχη της Παλαιόπολης.[21]

Επιδρομές από Σαρακηνούς και Νορμανδούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης του Παλαιού Βενετσιάνικου Φρουρίου (1573).

Η πόλη δέχτηκε επίθεση από τους Σαρακηνούς (933) αλλά οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σκληρά με τον αρχιεπίσκοπο Αρσένιο και τους απέκρουσαν, ο Αρσένιος έγινε κατόπιν ο προστάτης Άγιος της πόλης.[22] Το νησί δέχτηκε νέα επιδρομή από τους Σαρακηνούς (1033) αλλά στη συνέχεια παρουσιάστηκε νέα μεγαλύτερη απειλή οι φιλόδοξοι Νορμανδοί οι οποίοι μετά τη Νορμανδική Κατάκτηση της Νότιας Ιταλίας αποφάσισαν να επεκταθούν ανατολικά. Η πρώτη Νορμανδική κατοχή (1081 - 1084) τερμάτισε όταν ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός εξασφάλισε βοήθεια από τη Δημοκρατία της Βενετίας και έδωσε σε αντάλλαγμα μεγάλα προνόμια στους Βενετσιάνους εμπόρους. Η δεύτερη Νορμανδική κατοχή (1147 - 1149) έγινε από τον ναύαρχο Γεώργιο της Αντιόχειας, τερματίστηκε όταν ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός ανακατέλαβε το νησί ύστερα από πολιορκία 10 μηνών (1149). Η τρίτη Νορμανδική κατοχή έγινε από τον Γουλιέλμο Β΄ της Σικελίας (1185) αλλά το νησί ανέκτησε ξανά ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β΄ Άγγελος.[23] Στην Δ΄ Σταυροφορία η Κέρκυρα κατακτήθηκε από πειρατές που υπηρετούσαν τη Δημοκρατία της Γένοβας (1197 - 1207) αλλά στη συνέχεια εκδιώχθηκαν από τους Βενετσιάνους. Το νησί κατακτήθηκε από το Δεσποτάτο της Ηπείρου που το έδωσε δώρο στον Μανφρέδο της Σικελίας σαν προίκα (1259).[24] Με τον θάνατο του Μανφρέδου (1267) η Κέρκυρα μαζί με τις υπόλοιπες κτήσεις του πέρασαν στον Οίκο των Καπετιδών του Ανζού, την περίοδο που κυβέρνησαν το νησί δέχτηκε πολλές σκληρές επιθέσεις από πειρατές και τυχοδιώκτες.[25] Η Κέρκυρα ήταν ένας από τους πρώτους τόπους εγκατάστασης πληθυσμών Ρομά που έμειναν γνωστοί σαν "Τσιγγάνοι" ή "Γύφτοι", δημιουργήθηκε ένα Φέουδο με πληθυσμό αποκλειστικά Ρομά (1360).[26][27]

Βενετοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης της Κέρκυρας, Κριστόφορο Μπουοντελμόντι, 1420.

Η Βενετία απέκτησε τον έλεγχο στο νησί (1386) και στη συνέχεια την πλήρη κυριότητα (1401), παρέμεινε σε αυτήν μέχρι τη διάλυση της Δημοκρατίας από τους Γάλλους (1797).[28] Τον Μεσαίωνα και ιδιαίτερα τον 17ο αιώνα η Κέρκυρα αναγνωρίστηκε σαν το ανάχωμα όλων των Ευρωπαϊκών κρατών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έγινε η πιο οχυρωμένη περιοχή στην Ευρώπη.[29] Οι οχυρώσεις της Κέρκυρας στάθηκαν επαρκείς για να απαγορεύσουν τη διείσδυση των Οθωμανών στην Αδριατική Θάλασσα. Η Βενετία μπόρεσε να αποκρούσει όλες τις Οθωμανικές επιθέσεις στο νησί μέχρι τη διάλυση της (1797), όταν τελείωσαν οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι πέρασε στην κυριαρχία των Βρετανών.[30][31][32][33][34][35][36] Η Κέρκυρα ονομαζόταν "Πύλη της Βενετίας" και ολόκληρη η Αδριατική "Κόλπος της Βενετίας".[37] Παρέμεινε στη Βενετία τέσσερις αιώνες (1401 - 1797) αν και δέχτηκε πολλές σκληρές Οθωμανικές επιθέσεις με στρατό και στόλο και τέσσερις σκληρές πολιορκίες (1537, 1571, 1573, 1716).[38] Η μεγάλη αποτελεσματικότητα των Βενετσιάνικων οχυρώσεων και οι παλιότερες Βυζαντινές οχυρώσεις σε Παλαιοκαστρίτσα Κέρκυρας, Αγγελόκαστρο Κέρκυρας, Κάστρο Κασσιώπης και Γαρδίκι στάθηκαν αποτελεσματικές για να αποκρούσουν όλες τις επιθέσεις και να διαλύσουν όλες τις πολιορκίες. Ο μεγάλος ιστορικός Γουίλ Ντυράν τονίζει ότι η Κέρκυρα χρωστάει στη Δημοκρατία της Βενετίας το γεγονός ότι δεν γνώρισε ποτέ τον Οθωμανικό ζυγό.[39]

Μια πρώτη μεγάλη σειρά Οθωμανικών επιθέσεων ξεκίνησε από το 1431 με τον Αλί Μπέι, οι Οθωμανοί προσπάθησαν να καταλάβουν το κάστρο της πόλης και τη γύρω περιοχή αλλά αποκρούστηκαν επιτυχώς.[40] Στη Βενετοκρατία το νησί γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και οικονομική ευημερία, η πόλη της Κέρκυρας βρισκόταν μέσα στο φρούριο, αλλά έξω είχε απλωθεί μια νέα πόλη, ατείχιστη με αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένη σε όλες τις επιδρομές. Η Δημοκρατία της Βενετίας με αίτημα των κατοίκων ξεκίνησε την κατασκευή οχυρώσεων και οικοδόμησε το Νέο Φρούριο στην είσοδο της χερσονήσου. Η Δημοκρατία δημιούργησε επίσης μια τεράστια επίπεδη οχυρωμένη έκταση μπροστά από το φρούριο τη σημερινή πλατεία "Σπιανάδα".

Οθωμανικές πολιορκίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φρούριο του Αγγελόκαστρου στην Κέρκυρα. Οι Βυζαντινές επάλξεις του Αγγελόκαστρου αντιστάθηκαν επιτυχώς στην Τουρκική πολιορκία του 1571.

Το Βυζαντινό κάστρο του Αγγελόκαστρου στάθηκε αποτελεσματικό να αποκρούσει την πρώτη μεγάλη Οθωμανική πολιορκία (1537), την πολιορκία του 1571, τη δεύτερη μεγάλη πολιορκία (1571) και εμπόδισε τους Οθωμανούς να προχωρήσουν στα βόρεια του νησιού. Οι Τούρκοι δεν στάθηκαν ποτέ ικανοί να διαλύσουν την άμυνα των κάστρων για να καταλάβουν το νησί.[41] Η πρώτη μεγάλη πολιορκία με 20.000 Οθωμανούς στρατιώτες του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (29 Αυγούστου 1537) λεηλάτησε ολόκληρο το νησί, αιχμαλώτισε 20.000 κατοίκους και τους πούλησε σκλάβους. Η ύπαιθρος ερημώθηκε αλλά το κάστρο της πόλης αντιστάθηκε επιτυχώς σε πολιορκία 12 ημερών, ο Οθωμανικός στρατός διαλύθηκε από επιδημία και αποχώρησε.[42] Τον Αύγουστο του 1571 σε 24 χρόνια οι Οθωμανοί επέστρεψαν, κυρίευσαν την Πάργα και τα Σύβοτα Θεσπρωτίας στην ηπειρωτική Ελλάδα και επιτέθηκαν στους Παξούς. Στη συνέχεια πήγαν στη νότια ακτή της Κέρκυρας και δημιούργησαν μια μεγάλη προκυμαία που ξεκινούσε από τη Λευκίμμη στα νότια μέχρι την Ιψό στα ανατολικά. Οι περιοχές αυτές είχαν λεηλατηθεί σκληρά στις προηγούμενες επιδρομές αλλά παρ'όλα αυτά το κάστρο της πόλης άντεξε για άλλη μια φορά και η Δημοκρατία της Βενετίας έδειξε τις τεράστιες αμυντικές της ικανότητες. Το Αγγελόκαστρο σε μια απότομη βραχώδη ακτή κοντά στην Παλαιοκαστρίτσα διατηρείται ακόμα και σήμερα σαν σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.[43]

Οι ήττες ανάγκασαν τους Οθωμανούς να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν, επέστρεψαν σε δυο χρόνια ύστερα από νικηφόρα εκστρατεία τους από την Αφρική και ξεκίνησαν ξανά τις επιθέσεις. Δεν μπόρεσαν να διασπάσουν τις ενωμένες δυνάμεις των Βενετσιάνων και των Κερκυραίων και αποχώρησαν από τη θάλασσα.[44] Η δεύτερη μεγάλη πολιορκία ξεκίνησε όταν ξέσπασε ο Έβδομος Βενετοτουρκικός πόλεμος (1716), αμέσως μετά την ανακατάληψη της Πελοποννήσου (1715) οι Οθωμανοί εμφανίστηκαν στο Βουθρωτό στη γειτονική Αλβανία. Ο Οθωμανικός στόλος με 33.000 άντρες μεταφέρθηκε από το Βουθρωτό στην παραλία της Ιψού (8 Ιουλίου 1716).[45] Ο στόλος των Βενετσιάνων συγκροτήθηκε και νίκησε τους Οθωμανούς στο Κανάλι της Κέρκυρας, οι Οθωμανοί αφού κατέλαβαν μερικά κάστρα (19 Ιουλίου 1716) πολιόρκησαν 22 μέρες την πρωτεύουσα. Οι 5.000 Βενετσιάνοι με τους μισθοφόρους τους υπό την ηγεσία του μετέπειτα Δόγη Αλβίζε Γ΄ Μοτσενίγκο και οι 3.000 Κερκυραίοι υπό την ηγεσία του κόμη Σούλενμπουργκ υπερασπίστηκαν για άλλη μια φορά επιτυχώς το νησί.[46][47] Οι οχυρώσεις ήταν ισχυρότερες και οι Βενετοί αμύνθηκαν με εξαιρετική επιτυχία, η Κέρκυρα γελοιοποίησε τους Οθωμανούς σε ολόκληρη την Ευρώπη.[48][49] Οι νίκες των Βενετών και των Κερκυραίων εορτάστηκαν πανηγυρικά με εορταστικούς διθυράμβους από τον συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι.

Επιδράσεις από τη Βενετία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ειδυλλιακή άποψη του λιμανιού στα τέλη του 19ου αιώνα. Περιοδικό Εστία του 1894.

Η αρχιτεκτονική της πόλης της Κέρκυρας διαφέρει σημαντικά με αυτή που επικράτησε στις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις με βαθύτατη επίδραση από τη Βενετία, οι περισσότερες πόλεις του νησιού κτίστηκαν στα πρότυπα της Δημοκρατίας με πολυώροφα κτίρια με κεραμίδες σε στενές λωρίδες. Η παλαιά πόλη της Κέρκυρας μοιάζει εκπληκτικά με τη Βενετία, την περίοδο που κυβέρνησαν κτίστηκε η πρώτη Όπερα στην Ελλάδα αλλά καταστράφηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από το Γερμανικό πυροβολικό. Πολλές Βενετσιάνικες οικογένειες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κέρκυρα, η Ιταλική γλώσσα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη σε ολόκληρο το νησί μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, την ίδια εποχή και οι Έλληνες κάτοικοι χρησιμοποίησαν πολλές Βενετσιάνικες λέξεις στην Κερκυραϊκή διάλεκτο που ομιλείται και σήμερα. Ο διάσημος Βενετός φωτογράφος Φελίτσε Μπήτο (1832 - 1909) έζησε πολλά χρόνια στην παιδική του ηλικία στην Κέρκυρα. Μεγάλος αριθμός Ιουδαίων από την Ιταλική χερσόνησο εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα, μιλούν μια διάλεκτο με ανάμεικτα τα Ιουδαϊκά και Ιταλικά με πολλές Ελληνικές λέξεις.

Οι Βενετσιάνοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να διαδώσουν στον πληθυσμό του νησιού την Καθολική Εκκλησία αλλά η συντριπτική πλειοψηφία παρέμειναν Ορθόδοξοι, μόνο το 5% είναι σήμερα Καθολικοί. Οι περισσότεροι Καθολικοί κατάγονται από οικογένειες που ήρθαν στην Κέρκυρα από τη Μάλτα και κατοικούν στη Βενετική Ακρόπολη της πρωτεύουσας. Οι Καθολικοί της Κέρκυρας όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα σύμφωνα με το ημερολόγιο που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Χριστοφόρου και Ιακώβου Κέρκυρας είναι η έδρα της Ρωμαϊκής Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κέρκυρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας. Το νησί ήταν καταφύγιο πολλών Ελλήνων διανοουμένων, έγινε η έδρα της πρώτης Ακαδημίας που ιδρύθηκε στη σύγχρονη Ελλάδα.[50] Ο Νικηφόρος Θεοτόκης έγινε γνωστός στην Ελλάδα σαν διδάσκαλος του Γένους και στη Ρωσία ως Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος. Το νησί της Κέρκυρας δέχτηκε τη Βενετσιάνικη επίδραση με πολλούς τρόπους ιδιαίτερα με τα φαγητά και την κουζίνα, το πιο διάσημο ήταν η Κερκυραίικη Παστιτσάδα που προέρχεται από την αντίστοιχη Βενετσιάνικη Παστιτσάδα. Τα υπόλοιπα δημοφιλέστερα φαγητά της Κέρκυρας με Βενετσιάνικη προέλευση είναι : Σοφρίτο, Στραπατσάδα, Μαντολάτο, Μπουρδέτο, Σαβόρο και Μπιάνκο.

Νεότερα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

19ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωσικό πυροβόλο στην Παλαιοκαστρίτσα Κέρκυρας από την εποχή της Ρώσο-Οθωμανικής κατοχής του νησιού στις αρχές του 19ου αιώνα.

Με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (1797) η Κέρκυρα παραχωρήθηκε στη Γαλλία που τη διατήρησε στην κατοχή της δυο χρόνια, οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν με μια συμμαχική επίθεση Ρώσων και Οθωμανών υπό την ηγεσία του στρατηγού Θεόδωρου Ουσάκωφ. Η Κέρκυρα έγινε στην συνέχεια πρωτεύουσα σε μια αυτοδιοικούμενη Ομοσπονδία κρατών υπό Οθωμανική κυριαρχία που έμεινε γνωστή σαν Επτάνησος Πολιτεία. Την περίοδο αυτή η Κέρκυρα αναπτύσσει αξιόλογη δράση στον τομέα της Τυπογραφίας με την έκδοση πολλών βιβλίων, Ελληνικών και ξένων, και πρωτοπορεί στην Ελληνική επικράτεια. Με τη Συνθήκη του Τιλσίτ (1807) πέρασε ξανά στους Γάλλους του Ναπολέοντα με κυβερνήτη τον Φρανσουά Ξαβιέ Ντονζελότ αλλά σε δυο χρόνια πολιορκήθηκε από έναν Βρετανικό στόλο που κατέλαβε τα Επτάνησα (1809).[51]

Τα Επτάνησα έγιναν με τη "Συνθήκη των Παρισίων" τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου (5 Νοεμβρίου 1815) σαν Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων και η έδρα του Ύπατου Αρμοστή Ιονίων Νήσων.[52] Τη Βρετανική περίοδο η Κέρκυρα γνώρισε μεγάλη ευημερία, έγιναν νέοι δρόμοι, κτίρια, συστήματα ύδρευσης και καθιερώθηκε για πρώτη φορά σαν επίσημη γλώσσα η Ελληνική. Η Δεύτερη Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα εξέλεξε βασιλιά των Ελλήνων τον πρίγκιπα Γουλιέλμο της Δανίας που στέφθηκε νέος βασιλιάς ως Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας. Η Μεγάλη Βρετανία μετά την απόφαση αυτή έδωσε δώρο στην Ελλάδα τα Επτάνησα επειδή η αδελφή του νέου Έλληνα βασιλιά Αλεξάνδρα της Δανίας είχε παντρευτεί τον πρίγκιπα Εδουάρδο της Ουαλίας, διάδοχο του Αγγλικού θρόνου. Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ρωσία υπέγραψαν τη "Συνθήκη του Λονδίνου" (29 Μαρτίου 1864) που κατοχύρωσε τα Επτάνησα ως Ελληνική επαρχία. Ο Ύπατος Αρμοστής των Ιονίων Νήσων κήρυξε επίσημα την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.[53]

Η στήλη του Ντάγκλας στην πλατεία της Γαρίτσας αφιερωμένη στη μνήμη του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Κέρκυρας Χάουαρντ Ντάγκλας.

Οι Βρετανοί Ύπατοι Αρμοστές Ιονίων Νήσων ήταν οι εξής:

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Κέρκυρα έγινε καταφύγιο του Σερβικού στρατού, όταν η πατρίδα τους βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, τους Αυστριακούς και τους Βούλγαρους κατέφυγε στα πλοία των συμμάχων. Οι Σέρβοι στρατιώτες πέθαναν στην πλειοψηφία τους από την πείνα, το κρύο και τις κακουχίες, τάφηκαν στα νερά δίπλα από το νησί Βίδο Κέρκυρας στο στόμιο του κόλπου, οι Σέρβοι ανήγειραν μνημείο για να τιμήσουν τους νεκρούς και να ευχαριστήσουν τους Έλληνες. Τα νερά γύρω από το Βίδο σύμφωνα με ένα ποίημα που έγραψε ο Μιλουτίν Μπότζικ όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ονομάστηκαν από τους Σέρβους "Μπλε τάφος".

Άφιξη και εγκατάσταση Μικρασιατών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης ο οποίος ήταν ένας από τους 30.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Κέρκυρα την περίοδο 1922-1930.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 η Κέρκυρα ήταν ένα από τα κυριότερα κέντρα υποδοχής Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη (1922-1932). Πολλές οικογένειες Μικρασιατών προσφύγων εγκαταστάθηκαν στο Παλαιό Φρούριο και υπέστησαν τις συνέπειες από τον ιταλικό φασιστικό βομβαρδισμό της 31ης Αυγούστου, 1923 κατά την Ιταλική εισβολή στην Κέρκυρα. Ακόμη εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε αποθήκες και στο Δημοτικό Θέατρο. Η έλλειψη επαγγελματικής αποκατάστασης ήταν ο κυριότερος από τους λόγους που πολλοί από τους πρόσφυγες έφυγαν από την Κέρκυρα αναζητώντας κάποιο καταλληλότερο μέρος στην υπόλοιπη Ελλάδα για οριστική εγκατάσταση. Από τους 30.000 περίπου πρόσφυγες που κατέφυγαν στο νησί μέχρι το 1930 εγκαταστάθηκαν μόνιμα περίπου 2.000, ανάμεσα τους ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης και ο ιατρός Γεώργιος Βαγιανός από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, ο οποίος επέδειξε εξέχουσα φιλανθρωπική δράση και αποτέλεσε και ευεργέτη της πόλης. Ο Γεώργιος Βαγιανός δώρισε το συντριβάνι στην πλατεία Σπιανάδα αλλά και ολόκληρη την περιουσία του στον Δήμο Κέρκυρας. Ο Δήμος τον τίμησε με οδό που φέρει το όνομά του.[54][55][56][57]

Ιταλική κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σέρβοι στρατιώτες στην Κέρκυρα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με αφορμή τη δολοφονία Τελλίνι και Ιταλών στρατιωτών που πήγαν στα Ελληνοαλβανικά σύνορα ως μέλη της Διεθνούς Επιτροπής για να συμμετάσχουν στη λύση των προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας ξέσπασε διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Ιταλία (1923). Η Φασιστική Ιταλία αιφνιδίως καταλαμβάνει την Κέρκυρα αλλά χάρη σε επέμβαση που έκανε η Κοινωνία των Εθνών το νησί απελευθερώνεται λίγες μέρες αργότερα.

Όταν ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κέρκυρα τον Απρίλιο του 1941. Τα Επτάνησα παρέμειναν ξεχωριστή κρατική οντότητα για την Ελλάδα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 που ο Μπενίτο Μουσολίνι αποφάσισε την ενσωμάτωση τους με το Βασίλειο της Ιταλίας στα πλαίσια της εφαρμογής του σχεδίου του "Ιταλικού Μεγαλοιδεατισμού". Όσο διαρκούσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 10ο Σύνταγμα του Ελληνικού Στρατού με Κερκυραίους ιδιαίτερα στρατιώτες ανέλαβε το έργο να υπερασπιστεί την Κέρκυρα, έκανε ηρωικές αλλά ανεπιτυχείς προσπάθειες να ελευθερώσει το νησί.[58] Μετά την υποταγή των Ελλήνων στις δυνάμεις του Άξονα η Κέρκυρα βρέθηκε υπό Ιταλική κατοχή και έλεγχο.[59] Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου του 1941 σπουδαστές από ολόκληρη την Κέρκυρα ξεκίνησαν κινήματα αντίστασης απέναντι στις Ιταλικές δυνάμεις κατοχής, ήταν ένα από τα πρώτα Αντιστασιακά κινήματα των Ελλήνων στην κατοχή και ένα σπάνιο τότε φαινόμενο σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.[60] Οι φοιτητές κατέφυγαν στη συνέχεια στην Κύπρο και συνέχισαν την αντίσταση τους στα χερσαία στρατιωτικά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.[61]

Ναζιστική κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την πτώση του Ιταλικού φασισμού (1943) η Ναζιστική Γερμανία κινήθηκε αμέσως να αποκτήσει στο νησί. Η Κέρκυρα βομβαρδίστηκε από την Ντόιτσε Λούφτβαφφε καταστρέφοντας εκατοντάδες σπίτια, εκκλησίες, μνημεία, προάστια, ολόκληρη την Εβραϊκή συνοικία αλλά και δημόσια κτίρια όπως το Ιόνιο Κοινοβούλιο, το Δημοτικό Θέατρο και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη.[62] Οι Ιταλοί αποχώρησαν και το νησί πέρασε σε Γερμανική κατοχή, ο δήμαρχος Κολλάς γνωστός δωσίλογος και φανατικός Αντισημίτης πέρασε μια νέα σειρά από νόμους που εξασφάλιζαν την απόλυτη κυριαρχία των Γερμανών.[63] Τον Ιούνιο του 1944 η Γκεστάπο συνέλαβε όλους τους Εβραίους και τους φυλάκισε στο παλαιό κάστρο της πόλης (10 Ιουνίου 1944), στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς και επέζησαν ελάχιστοι.[64] Μονάχα 200 Εβραίοι σε συνολικό πληθυσμό 1.900 επέζησαν.[65] Πολλοί Κερκυραίοι έδωσαν καταφύγιο στους 200 Εβραίους που επέζησαν από τους Ναζί.[66] Στο τμήμα της παλαιάς πόλης που σήμερα ονομάζεται Εβραϊκή βρίσκεται συναγωγή με 65 μέλη, μιλούν όλοι την πατρική Ιταλογενή γλώσσα.[67]

Απελευθέρωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιταλοί στρατιώτες αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς στην Κέρκυρα τον Σεπτέμβριο του 1943.

Μετά την Απελευθέρωση έφτασε στην Κέρκυρα ο "40ος Στόλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού" (14 Οκτωβρίου 1944) και άρχισε να ερευνά το λιμάνι της Κέρκυρας δυο χρόνια (1944, 1945) για νάρκες αλλά δεν βρήκε καμία.[68][69] Ακολούθησε το Επεισόδιο Στενών Κερκύρας, ένα έντονο διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και τη νεοσύστατη κομμουνιστική Αλβανία. Πολεμικά πλοία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού επιχειρώντας τον διάπλου των Στενών δέχθηκαν πυρά από αλβανικά επάκτια Πυροβολεία κατά παράβαση υφιστάμενων διεθνών συνθηκών που καθόριζαν το νομικό καθεστώς των στενών.[70][71][72][73] Στη διάρκεια του επεισοδίου αυτού υπήρξαν 43 θύματα Άγγλοι ενώ ένα Αγγλικό Καταδρομικό υπέστη σχεδόν ολική καταστροφή. Η Αγγλία διαμαρτυρήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη και η υπόθεση οδηγήθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που καταδίκασε την Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας με πρόστιμο των 800.000 λιρών (σημερινής αξίας περίπου 20 εκατομμυρίων Λιρών) σαν αποζημίωση στην Αγγλία, ακολούθησε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών.

Σύγχρονη ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βόρεια πλευρά του Παλαιού κάστρου τη νύχτα, διακρίνεται καθαρά ο Μεγάλος Σταυρός.

Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου το νησί μπήκε από την Ελληνική κυβέρνηση σε πρόγραμμα Ανοικοδόμησης. Η οικονομία και το εμπόριο του νησιού αποκαταστάθηκαν και τα κτίρια που κτίστηκαν όλη την περίοδο της Ιταλικής κατοχής επανήλθαν σε αστική χρήση. Η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια δισέγγονη του Γεωργίου Καποδίστρια αδερφού του Ιωάννη Καποδίστρια εξελέγη πρώτη γυναίκα Ελληνίδα δήμαρχος στην Ελλάδα (18 Απριλίου 1956).[74] Οικοδομήθηκε το Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας (1970), τη δεκαετία του 1950 ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, η Ελληνική Ραδιοφωνία εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1957, η τηλεόραση εισήχθη τη δεκαετία του 1960 και το διαδίκτυο ήρθε το 1995.[75][76][77] Ιδρύθηκε τέλος το Ιόνιο Πανεπιστήμιο με έδρα την Κέρκυρα (1984).

Κέρκυρα, Παλαιό Φρούριο

Η πόλη της Κέρκυρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Κέρκυρα (πόλη)

Η πόλη της Κέρκυρας χαρακτηρίζεται από το έντονο βενετσιάνικο στοιχείο, αλλά και από πολλές αγγλικές και γαλλικές επιρροές. Είναι κοσμοπολίτικη πόλη που αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς, με κύρια αξιοθέατα τη μεγάλη πλατεία Σπιανάδα, που είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων, το Παλιό και το Νέο Φρούριο, το Δημαρχείο (Θέατρο Σαν Τζάκομο), το Κανόνι, το Μον Ρεπό αλλά και τα Μουσεία Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ιστορίας. Μπροστά στο Κανόνι βρίσκεται το, πιθανότατα, πλέον φημισμένο αξιοθέατο της Κέρκυρας, το νησάκι όπου βρίσκεται η μονή της Παναγίας των Βλαχερνών, το οποίο συνδέεται με τη στεριά μέσω μιας στενής λωρίδας γης. Λίγο μακρύτερα, αλλά σαφώς ευδιάκριτο, στέκεται το ξακουστό Ποντικονήσι, πάνω στο οποίο βρίσκεται μια μικρή εκκλησία, του Παντοκράτορα, του 11ου-12ου αιώνα. Επίσης, σημαντικό αξιοθέατο αποτελούν και τα Ανάκτορα Μιχαήλ και Γεωργίου (γεωργιανού ρυθμού), από τα ωραιότερα ανάκτορα που άφησε πίσω της η Αγγλοκρατία. Παραδοσιακά πιάτα της κερκυραϊκής κουζίνας είναι η «παστιτσάδα», το «σοφρίτο» και το «μπουρδέτο». Η πόλη της Κέρκυρας έχει πληθυσμό 28.185 κατοίκους (απογραφή 2001) και είναι ένα από τα πιο παλιά αστικά κέντρα της Ελλάδας. Πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος, το άφθαρτο σκήνωμα του οποίου φιλοξενείται στον ομώνυμο ναό, έναν ναό με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κάθε χρόνο τον επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες επισκέπτες, από πολλά μέρη, αλλά και πλήθος ξένων.

Παλαιό Φρούριο, Κέρκυρα

Στο παρελθόν, ο Δήμος Κερκυραίων ήταν ο πολυπληθέστερος δήμος της Κέρκυρας, καθόσον περιλάμβανε όλη την πόλη της Κέρκυρας, η οποία είναι και η έδρα του (τωρινού) Δήμου Κέρκυρας, ο οποίος αποτελεί δήμο της Περιφέρειας Ιονίων Νησιών και συστάθηκε το 2011 με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Στην Κέρκυρα απαντούν ενετικά αρχοντικά και κτίρια υδροχρωματισμένα με το παραδοσιακό κερκυραϊκό χρώμα τής ώχρας. Υπάρχει πλήθος εκκλησιών, οι σπουδαιότερες από τις οποίες είναι η Καθολική Μητρόπολη των Αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου, η Ανατολική Μητρόπολη της Παναγίας Σπηλιωτίσσης και η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος. Έχει ιστορικά κτίρια, όπως η Αγγλική Αρμοστεία, το εξαιρετικό συγκρότημα των Ανακτόρων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου, όπου στεγάζεται το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας, το μοναδικό μουσείο στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένο στην τέχνη και τις αρχαιότητες της Άπω Ανατολής και της Ινδίας, το Λιστόν, το μέγαρο Καποδίστρια, το μητροπολιτικό μέγαρο, το μέγαρο της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας, το μέγαρο της παλαιάς Ιονικής Τράπεζας, το περίφημο Θέατρο Σαν Τζάκομο και σημερινό Δημαρχείο, το μέγαρο της Ιονίου Βουλής, καθώς και το μέγαρο της Ιονίου Ακαδημίας, όπου στεγάζεται η Πρυτανεία του Ιόνιου Πανεπιστήμιου.

Η πόλη διαθέτει όλες τις σύγχρονες υπηρεσίες: τράπεζες, αστυνομία, στρατολογία, δημοτικές υπηρεσίες, σταθμούς τηλεοράσεως και ραδιοφώνων, διεθνές λιμάνι, καθώς και αεροδρόμιο κατάλληλο για αεροσκάφη κάθε είδους. Είναι έδρα του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, της Νομαρχίας Κέρκυρας και της Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών.

Πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κέρκυρα έχει τακτικά δρομολόγια πλοίων για Ηγουμενίτσα. Το ΚΤΕΛ Κέρκυρας εκτελεί καθημερινά δρομολόγια σε όλο το νησί. Η Κέρκυρα διαθέτει διεθνή αερολιμένα με αρκετές πτήσεις προς Αθήνα και λιγότερες για Θεσσαλονίκη. Επίσης συνδέεται αεροπορικώς με όλα τα νησιά του Ιονίου και με την Πρέβεζα ενώ το καλοκαίρι δέχεται και αρκετές πτήσεις τσάρτερ εξυπηρετώντας την αυξημένη τουριστική κίνηση του νησιού.

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Aκρωτήριο Δράστης

Εκτός πόλεως μπορεί να συναντήσει κανείς εξαιρετικές τοποθεσίες. Ανάμεσα στα αξιοθέατα της περιοχής ανήκει το Αχίλλειο, το παλάτι της αυτοκράτειρας Ελισάβετ (Σίσσυ) της Αυστρίας, με το διάσημο γλυπτό «Αχιλλέας Θνήσκων» και άλλα υπέροχα έργα τέχνης, όπως τοιχογραφίες και πίνακες. Η περιοχή του Πέλεκα φημίζεται για τη θέα του ηλιοβασιλέματος που προσφέρει, ενώ στην Παλιοκαστρίτσα βρίσκεται το βυζαντινό φρούριο Αγγελόκαστρο. Οπωσδήποτε αξίζουν μνεία, επίσης, οι υπέροχες παραλίες με ψιλή ξανθή άμμο, όπως του Άϊ-Γόρδη, της Γλυφάδας, της λίμνης Κορισσίων, του Άγιου Γεώργιου των Πάγων, του Μαραθιά, του Γαρδένου, της Κασσιώπης, του Σιδαρίου, της Ρόδας, της Αχαράβης, του Αλμυρού, της Δασιάς, της Παλαιοκαστρίτσας και του Αγίου Σπυρίδωνα στην Περίθεια. Αλλά και χωριά στην ενδοχώρα της Κέρκυρας, πνιγμένα μέσα στο πράσινο, ασκούν μια γοητεία, όπως οι Άγιοι Δέκα με την υπέροχη θέα, οι Σιναράδες Κέρκυρας, ο Άγιος Ματθαίος, οι Βαρυπατάδες, η Κορακιάνα, οι Γιαννάδες, οι Καρουσάδες, η Επίσκεψη, ο Χλωμός, ο Σπαρτύλας, η Λευκίμμη και η Άνω Περίθεια Κέρκυρας (Παλιά Περίθεια) όπου τα τελευταία χρόνια έχει διακριθεί ως το τρίτο πιο ανεξερεύνητο μέρος από όλο τον κόσμο.

Η Κέρκυρα σε αριθμούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεωγραφικός χάρτης
  • Έκταση: 591 τ.χλμ. (641 τ.χλμ. είναι η έκταση ολόκληρου του νομού -σύμφωνα με την παλαιότερη διοικητική διαίρεση- που περιλαμβάνει τους Παξούς, τους Αντίπαξους και τα Διαπόντια Νησιά, δηλαδή τα νησιά Οθωνοί, Μαθράκι και Ερεικούσσα)
  • Πληθυσμός Νομού: 99.847 κάτοικοι (απογραφή 2022)
  • Πρωτεύουσα: Κέρκυρα (28.185 κάτοικοι)
  • Ταχυδρομικοί Κώδικες: 49100 (Πόλη), 49080 - 49081 - 49082 - 49083 - 49084
  • Τηλεφωνικοί Κωδικοί: 26610 (Κεντρική Κέρκυρα), 26630 (Βόρεια Κέρκυρα), 26620 (Νότια Κέρκυρα)

Διοίκηση-πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δημαρχείο της Κέρκυρας

Η Κέρκυρα ανήκει στην περιφέρεια Ιόνιων νησιών και αποτελείται από τρεις δήμους που περιλαμβάνουν και τα νησιά Οθωνοί, Μαθράκι και Ερεικούσσα.

Η πόλη της Κέρκυρας είναι πρωτεύουσα του Νομού και διοικητική έδρα της περιφέρειας Ιόνιων Νησιών.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το νησί είχε 107.879 κατοίκους. Χωρίζεται σε δεκαπέντε Δημοτικές Ενότητες, 12 πρώην Δήμους και 3 πρώην κοινότητες, που είναι οι παρακάτω (στην παρένθεση, δίνεται και ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2001):

Δείτε επίσης: Δήμος Κέρκυρας, Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για την Κέρκυρα παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός (1ος τόμος) και ιδιαίτερα ο χάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-212, που περιλαμβάνει και τις νήσους Οθωνοί, Παξοί και τις απέναντι ακτές της Ηπείρου, και ακόμα ειδικότερα ο ΧΕΕ-212/1 που αποτελεί τον λιμενοδείκτη του λιμένα της Κέρκυρας.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κλίμα της Κέρκυρας είναι μεσογειακό. Τα καλοκαίρια είναι καυτά και ξηρά, οι χειμώνες είναι κρύοι και βροχεροί. Η άφθονη βλάστηση του νησιού συνδέεται άμεσα με τις χειμερινές βροχοπτώσεις.Η υγρασία είναι σχετικά μεγάλη καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Κλίμα Κέρκυρα
Θερμοκρασία
Μήνας Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Υπολογισμός μέσου όρου
Θερμοκρασία +(°C) 14 16 18 20 25 29 31 31 30 24 20 16 22, 8
Θερμοκρασία - (°C) 6 8 11 12 14 16 19 19 17 14 10 6 12, 6
Υπολογισμός μέσου όρου °C 9,6 10,3 12,1 15,1 19,6 23,8 26,4 26,1 22,7 18,4 14,2 11,1 17, 5
Πτώσεις και ηλιοφάνεια
Μήνας Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Σύνολο
Πτώσεις (mm) 132 136 98 62 36 14 7 18 75 148 181 180 1087
Ηλιοφάνεια (ώρα/έτος) 5 6 7 7 9 10 11 12 9 6 4 3 2600 ώρα/έτος
Πηγή: Αντίγραφο των μετεωρολογηκών δεδομένων σε Κέρκυρα

Προστατευόμενες τοποθεσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λιμνοθάλασσα Κορισσίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λιμνοθάλασσα Κορισσίων που βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της Κέρκυρας είναι προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR2230002.[79] Πρόκειται για ένα οικοσύστημα μεγάλης βιολογικής, αισθητικής και οικονομικής αξίας, που αποτελεί και σταθμό για μεταναστεύοντα πτηνά.[80][81] Στη σημαντική πανίδα περιλαμβάνονται τα είδη: Ευρωπαϊκή ενυδρίδα, αργυροτσικνιάς, κ.α.

  • Πανοραμική άποψη της λίμνης Κορισσίων. Στα δεξιά το Ιόνιο πέλαγος.
    Πανοραμική άποψη της λίμνης Κορισσίων. Στα δεξιά το Ιόνιο πέλαγος.
  • Κάθετη άποψη της περιοχής.
    Κάθετη άποψη της περιοχής.
  • Λιμνοθάλασσα Κορισσίων, συννεφιασμένος ουρανός πάνω από το Καβαλόβουνο
    Λιμνοθάλασσα Κορισσίων, συννεφιασμένος ουρανός πάνω από το Καβαλόβουνο
  • Λιμνοθάλασσα Κορισσίων, ηλιοβασίλεμα προς το Ιόνιο πέλαγος
    Λιμνοθάλασσα Κορισσίων, ηλιοβασίλεμα προς το Ιόνιο πέλαγος

Απεικονίσεις της Κέκρυρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Βρετανός φυσιοδίφης Τζέραλντ Ντάρελ έγραψε τρία βιβλία με θέμα τα παιδικά του χρόνια 1935-1940 στην Κέρκυρα: Η οικογένειά μου και άλλα ζώα (1956), Πουλιά, κτήνη και συγγενείς (1969) και Ο κήπος των θεών (1978). Ο αδελφός του, ο συγγραφέας Λώρενς Ντάρελ, έγραψε επίσης ένα βιβλίο για την Κέρκυρα με τίτλο Prospero's Cell: A Guide to the Landscape and Manners of the Island of Corcyra (Corfu) (1978).[85]
  • Συχνά λέγεται ότι το νησί του Πρόσπερο στο τελευταίο έργο του Ουίλιαμ Σέξπιρ με τίτλο Η τρικυμία (1623) βασίζεται στην Κέρκυρα.[86]
  • Η Λετίσια Λάντον περιέγραψε δύο φορές για την Κέρκυρα ως νησιωτικό παράδεισο. Η πρώτη ποιητική περιγραφή εμφανίστηκε στο Fisher's Drawing Room Scrap Book (1835), σε εικονογράφηση του Τόμας Άλομ[87] και η δεύτερη το 1838, σε εικονογράφηση του Τσαρλς Μπέντλεϊ. (Corfu and Manduchio form Mount Olivet).[88]
  • Η Άναμπελ Λι, ο πρώτος έρωτας του χαρακτήρα Χάμπερτ Χάμπερτ στο μυθιστόρημα Λολίτα του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ (1955), ότι πέθανε από τύφο στην Κέρκυρα.[89]
  • Ο Αλμπέρ Κοέν έγραψε τρία βιβλία που διαδραματίζονται εν μέρει ή εξ ολοκλήρου στην Κέρκυρα: Καρφοχάφτης (Mangeclous), Les Valeureux και Η ωραία του κυρίου (Belle du Seigneur). Ο ίδιος ο Κοέν γεννήθηκε στο νησί.[90]
  • Ο Βολταίρος αναφέρει δύο καλόγερους από την Κέρκυρα στο έργο του Αγαθούλης, Κεφάλαιο XXVIII (Τι συνέβη στον Αγαθούλη, στην Κυνεγόνδη, στον Παγγλώσση, στο Μαρτίνο κ.τ.λ.).[91]

Στον κινηματογράφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Κέρκυρα ήταν μια από τις κύριες τοποθεσίες όπου γυρίστηκε η ταινία του 1970 Ο εκτελεστής (The Executioner) με πρωταγωνιστές τους Τζορτζ Πέπαρντ και Τζόαν Κόλινς.[92]
  • Στην Κέρκυρα έγιναν και κάποια γυρίσματα της ταινίας Οι διαρρήκτες του 1971 με πρωταγωνιστές τους Jean-Paul Belmondo και Omar Sharif.[93]
  • Η ταινία του 1972 Η κόμησσα της Κέρκυρας με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Αλέκο Αλεξανδράκη γυρίστηκε στην Κέρκυρα.[94]
  • Μεγάλο μέρος της ταινίας του Μπίλι Γουάιλντερ Φαιδώρα (Fedora) του 1978 διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και γυρίστηκε στο νησί.
  • Κάποιες σκηνές της ταινίας του 1978 The Greek Tycoon με πρωταγωνιστές τους Άντονι Κουίν και Ζακλίν Μπισέ γυρίστηκαν στην Κέρκυρα.[95][96] Η ταινία είναι μια φανταστική αφήγηση της ζωής του Αριστοτέλη Ωνάση.
  • Η γαλλική κωμωδία του 1980 Ο πράκτοράς μας στην Ελλάδα με πρωταγωνιστές την Ανί Ζιραρντό και τον Φιλίπ Νουαρέ περιέχει κάποιες σκηνές στην πόλη της Κέρκυρας.[97]
  • Μια σειρά από σκηνές της ταινίας Για τα μάτια σου μόνο (For Your Eyes Only, 1981) από σειράς Τζέιμς Μποντ γυρίστηκαν στην Κέρκυρα. Η πιο αξιομνημόνευτη σκηνή της ταινίας που συνδέεται με το νησί είναι ενός υποθαλάσσιου αρχαιοελληνικού ναού, με μια τεράστια χελώνα να κολυμπά μπροστά στην κάμερα, ενώ η σκηνή του καζίνου γυρίστηκε στο Αχίλλειο.[98] Άλλες σκηνές είναι εκείνες όπου η Μελίνα (Καρόλ Μπουκέ) και ο Τζέιμς (Ρότζερ Μουρ) κάνουν βόλτα στους δρόμους της πόλης και στο Ποντικονήσι. Ένα σημαντικό στοιχείο της δράσης γυρίστηκε στη μεγαλύτερη αμμουδερή παραλία του νησιού, την παραλία Ισσός. Η σκηνήτου ελληνικού γάμου γυρίστηκε στο παραδοσιακό Δανίλια.[99] Σκηνές δράσης γυρίστηκαν και στο Νέο Φρούριο.[100]
  • Η ελληνική ταινία του 1984 Η τιμή της αγάπης σε σκηνοθεσία Τώνιας Μαρκετάκη είναι μια τραγική ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα. Βασίζεται στο μυθιστόρημα Η τιμή και το χρήμα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.[101]
  • Η Κέρκυρα είναι το σκηνικό της τηλεοπτικής σειράς του BBC από το 1987 και της αντίστοιχης ταινίας από το 2005 του βιβλίου Η οικογένειά μου και άλλα ζώα του Τζέραλντ Ντάρελ με θέμα τα παιδικά του χρόνια στην Κέρκυρα στα τέλη της δεκαετίας του 1930.[102]
  • Το ITV πρόβαλε μια τηλεοπτική σειρά με το όνομα The Durrells στην Κέρκυρα τον Απρίλιο του 2016 η οποία, μετά από τέσσερις κύκλους, ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2019. Η βιογραφική αυτή σειρά που περιγράφει λεπτομερώς την παιδική ηλικία του Τζέραλντ Ντάρελ στην Κέρκυρα και γυρίστηκε εν μέρει στο νησί.[103] Στην Ελλάδα, η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2020 από την ΕΡΤ2 με τον τίτλο Οικογένεια Ντάρελ. Είναι επίσης διαθέσιμη και στην πλατφόρμα ERTFlIX.[104]

Προσωπικότητες (ενδεικτικά)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ποντικονήσι
    Ποντικονήσι
  • Η Παναγία Βλαχέρνα
    Η Παναγία Βλαχέρνα
  • Καντούνι της Κέρκυρας
    Καντούνι της Κέρκυρας
  • 1ο Γυμνάσιο Κέρκυρας
    1ο Γυμνάσιο Κέρκυρας
  • Μουσείο Ασιατικής Τέχνης
    Μουσείο Ασιατικής Τέχνης
  • Παλαιό Δημαρχείο Κέρκυρας
    Παλαιό Δημαρχείο Κέρκυρας
  • Παλιά Φιλαρμονική Κέρκυρας
    Παλιά Φιλαρμονική Κέρκυρας
  • Ιόνιος Τράπεζα
    Ιόνιος Τράπεζα
  • Πλατεία Λιστόν Κέρκυρα
    Πλατεία Λιστόν Κέρκυρα
  • Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας
    Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας
  • Παναγία των Ξένων στην Κέρκυρα
    Παναγία των Ξένων στην Κέρκυρα
  • Άγαλμα Αχιλλέα - Αχίλλειο Κέρκυρας
    Άγαλμα Αχιλλέα - Αχίλλειο Κέρκυρας
  • Παραλία στην Κέρκυρα.
    Παραλία στην Κέρκυρα.
  • Η Κασσιόπη
    Η Κασσιόπη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ https://corfutvnews.gr/diaspasi-deite-tin-tropologia/ (Ελληνικά)
  2. ↑ Σύγχρονη Εγκυκλοπαιδεια, . (1993). ΕΥΡΩΠΗ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΣΜΟΣ. ΑΘΗΝΑ: ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ. σελ. Τόμος 12, σελ. 68. 
  3. ↑ http://www.palaeolexicon.com/Word/Show/16880
  4. ↑ Strab. vi. p. 407
  5. ↑ Αργοναυτικά. Αθήνα: κάκτος. 1999. σελ. 331. ISBN 978-960-352-691-9.  |first1= missing |last1= in Authors list (βοήθεια)
  6. ↑ Αργοναυτικά. Αθήνα: κάκτος. 1999. σελ. 369. ISBN 978-960-352-691-9.  |first1= missing |last1= in Authors list (βοήθεια)
  7. ↑ W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008), p. 409 n. 125–27; verses 4.982–992
  8. ↑ https://books.google.gr/books?id=weJTNoX5TkQC&pg=PA85&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  9. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  10. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  11. ↑ Thucydides. "The Revolution in Corcyra." c. 400 BCE. Reprinted in Rogers, Perry. Aspects of Western Civilization. pp. 76–78. Pearson: Upper Saddle River. 2011.
  12. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  13. ↑ The Oxford Classical Dictionary, Oxford University Press, Oxford: 1992.
  14. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  15. ↑ Leontsini 2014, pp. 26–27.
  16. ↑ Leontsini 2014, pp. 28–29.
  17. ↑ Leontsini 2014, pp. 32–33.
  18. ↑ Leontsini 2014, pp. 30–31.
  19. ↑ Leontsini 2014, pp. 31–32, 33–34.
  20. ↑ Leontsini 2014, p. 35.
  21. ↑ Leontsini 2014, p. 35.
  22. ↑ Leontsini 2014, p. 34.
  23. ↑ Leontsini 2014, pp. 36–38.
  24. ↑ Runciman, Steven (1958). The Sicilian Vespers. Cambridge: Cambridge University Press. p. 43.
  25. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  26. ↑ Keil, Charles; Keil, Angeliki; Feld, Steven (2002-12-09). Bright Balkan Morning: Romani Lives and the Power of Music in Greek Macedonia
  27. ↑ Fraser, Angus (1995-02-23). The Gypsies
  28. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  29. ↑ Johann Georg Keyssler (1760). Travels Through Germany, Bohemia, Hungary, Switzerland, Italy, and Lorrain: Giving a True and Just Description of the Present State of Those Countries …
  30. ↑ https://books.google.gr/books?id=wV0AAAAAYAAJ&pg=PA916&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  31. ↑ John Julius Norwich (4 December 2007). The Middle Sea: A History of the Mediterranean
  32. ↑ https://books.google.gr/books?id=wkQLAAAAYAAJ&pg=PA250&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  33. ↑ https://books.google.gr/books?id=zRIyAQAAMAAJ&pg=PA63&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  34. ↑ https://books.google.gr/books?id=dcCvipadYhMC&pg=PA203&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  35. ↑ https://books.google.gr/books?id=XN51y209fR8C&pg=PA253&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  36. ↑ https://books.google.gr/books?id=M9xKAAAAMAAJ&pg=PA126&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  37. ↑ "The Gulf of Venice runs for 800 mi (1,287 kilometres) between Italy and Esclavonia, and at the end of it is the island of Corfu, which the Venetians call their door, although Venice is in fact 800 mi (1,287 kilometres) away." (Pedro Tafur in 1436, Andancas e viajes
  38. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  39. ↑ Will Durant. The Renaissance. page 684. MJF Books. New York, 1981
  40. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  41. ↑ Nondas Stamatopoulos (1993). Old Corfu: history and culture
  42. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  43. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  44. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  45. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  46. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  47. ↑ https://web.archive.org/web/20070814153129/http://www.corfuxenos.gr/History/venetian.htm
  48. ↑ https://books.google.gr/books?id=wV0AAAAAYAAJ&pg=PA916&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  49. ↑ https://books.google.gr/books?id=neUKEvaYPZYC&pg=PA25&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  50. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  51. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  52. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  53. ↑ https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  54. ↑ Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου (1991). Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Σουρωτή Θεσσαλονίκης: Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», σελ. 32-35.
  55. ↑ Γρηγόρης Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997
  56. ↑ Σπιανάδα, η πλατεια Σπιαναδα στην Κέρκυρα, Ματιές στην Κέρκυρα
  57. ↑ «Πλατεία Σπιανάδα - projectcorfu.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2019. 
  58. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  59. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  60. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  61. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  62. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  63. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  64. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  65. ↑ https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html
  66. ↑ https://web.archive.org/web/20040601224603/https://www.ushmm.org/greece/eng/corfu.htm
  67. ↑ https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html
  68. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  69. ↑ Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.
  70. ↑ Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.
  71. ↑ http://discovery.nationalarchives.gov.uk/details/record?catid=4548923&catln=6
  72. ↑ Bancroft, Harding F.; Stein, Eric (1949). "The Corfu Channel Case: Judgment on the Preliminary Objection". Stanford Law Review. 1 (4): 646–657.
  73. ↑ Cook, Bernard A. (2001). Europe Since 1945: An Encyclopedia
  74. ↑ https://web.archive.org/web/20041015102214/http://www.corfu.gr/en/proties/desila.htm
  75. ↑ https://web.archive.org/web/20071225013700/http://www.whealth.gr/index.php?MODULE=bce%2Fapplication%2Fpages&SiteID=229
  76. ↑ https://web.archive.org/web/20090402210132/http://tvradio.ert.gr/radio/localhistory.asp?id=2184
  77. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  78. ↑ https://corfutvnews.gr/diaspasi-deite-tin-tropologia/ (Ελληνικά)
  79. ↑ «N2K GR2230002 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  80. ↑ «NatureBank - Βιότοπος NATURA - LIMNOTHALASSA KORISSION (KERKYRA) KAI NISOS LAGOUDIA». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  81. ↑ «Λίμνη Κορισσίων: Προστατευμένος υδροβιότοπος natura». atCorfu.com. 13 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  82. ↑ «Hercules slept with a minor goddess named Melite and she bore him a son named Hyllus (not to be confused with Hyllus, Hercules' son by Deianeira)». Marvunapp.com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  83. ↑ «History of Corfu». Corfuweb.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  84. ↑ «Mirror Newspaper Travel section». Daily Mirror. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  85. ↑ Durrell, Lawrence. Prospero's Cell. Faber & Faber. ISBN 978-0-571-26521-3. 
  86. ↑ «The Corfu Claim». Shakespeare Geek (στα Αγγλικά). 9 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  87. ↑ Landon, Letitia Elizabeth (1834). «picture». Fisher's Drawing Room Scrap Book, 1835. Fisher, Son & Co.  Landon, Letitia Elizabeth (1834). «poetical illustration». Fisher's Drawing Room Scrap Book, 1835. Fisher, Son & Co. 
  88. ↑ Landon, Letitia Elizabeth (1837). «poetical illustration». Fisher's Drawing Room Scrap Book, 1838. Fisher, Son & Co. Landon, Letitia Elizabeth (1837). «picture». Fisher's Drawing Room Scrap Book, 1838. Fisher, Son & Co. 
  89. ↑ Morlan, Anna (2010-11-01). «A “Safely Solipsized” Life: Lolita as Autobiography Revisited» (στα αγγλικά). Miranda. Revue pluridisciplinaire du monde anglophone / Multidisciplinary peer-reviewed journal on the English-speaking world (3). doi:10.4000/miranda.1673. ISSN 2108-6559. https://journals.openedition.org/miranda/1673?lang=en/1000. 
  90. ↑ «America's Albert Cohen Moment Is the Greek-born French Jewish author and diplomat a hapless romantic or a man with a message for our times?». Tablet. https://www.tabletmag.com/jewish-arts-and-culture/289622/americas-albert-cohen-moment. Ανακτήθηκε στις 21 August 2019. 
  91. ↑ «Ο Αγαθούλης». www.gutenberg.org. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  92. ↑ «The Executioner from TCM». 
  93. ↑ Τρούσας, Φώντας (13 Ιουλίου 2015). «Καταδιώκοντας τον Ομάρ Σαρίφ στις γειτονιές του Πειραιά το 1971». LiFO. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  94. ↑ Λήδα Γαλανού. «Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #9 - Η Κέρκυρα στο «Η Κόμησσα της Κέρκυρας» του Αλέκου Σακελλάριου». Flix.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. 
  95. ↑ The Greek Tycoon (1978) - Filming & production - IMDb, https://www.imdb.com/title/tt0077636/locations/, ανακτήθηκε στις 2024-03-26 
  96. ↑ «Actors Jacqueline Bisset and Anthony Quinn filming "The Greek Tycoon"...». Getty Images (στα Αγγλικά). 24 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  97. ↑ On a volé la cuisse de Jupiter (1980) - Filming & production - IMDb, https://www.imdb.com/title/tt0081276/locations/, ανακτήθηκε στις 2024-03-26 
  98. ↑ «007 Fact website». 007.info. 24 Ιουνίου 1981. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  99. ↑ «007 Fact website». 007.info. 24 Ιουνίου 1981. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  100. ↑ «imdb». IMDb. 
  101. ↑ «The Price of Lave». Tainiothiki. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2013. 
  102. ↑ «6+1 ξένες ταινίες με αέρα... Κερκυραϊκό!». sindetiras.gr - Συνδέσου με την Κέρκυρα. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 
  103. ↑ Travis, Ben (23 April 2017). «The Durrells, Series 2: cast, locations, and three other things to know as the Deeley Dawes drama returns». London Evening Standard. https://www.standard.co.uk/stayingin/tvfilm/the-durrells-series-2-cast-locations-and-three-other-things-to-know-as-the-keeley-hawes-drama-a3520631.html. Ανακτήθηκε στις 27 December 2017. 
  104. ↑ Περδικάρης, Νικόλαος (24 Αυγούστου 2020). ««Οικογένεια Ντάρελ»: Η τηλεοπτική σειρά που έκανε γνωστή την Κέρκυρα σε όλο τον κόσμο». ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λουκιανός Ζαμίτ, Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου-19ου αιώνα. Η ζωή και το έργο τους, εκδ. Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 2012
  • Dana Facaros; Michael Pauls (2007). The Greek Islands
  • John C. G. Röhl (1998). Young Wilhelm: The Kaiser's Early Life, 1859–1888
  • John Knox (1767). A New Collection of Voyages, Discoveries and Travels: Containing Whatever is Worthy of Notice, in Europe, Asia, Africa and America
  • Kenneth Meyer Setton (1991). Venice, Austria, and the Turks in the Seventeenth Century
  • Sir Richard Phillips (1822). New Voyages and Travels: Consisting of Originals, Translations, and Abridgments; with Index and Historical Preface
  • Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.36.3
  • Trevor Webster (1994). Where to Go in Greece: A New Look
  • W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Live cameras[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

https://www.meteolive.gr/p/corfu.html

https://www.meteolive.gr/p/petaleia.html

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Επτάνησα
Κύρια νησιά
Δευτερεύοντα νησιά
Μικρότερες νησίδες
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κέρκυρα&oldid=10501728"